نیوز: طالقانی؛ مبارزی که اگر میماند رنج فراوان میکشید.امروز ۱۹ شهریور سالروز در گذشت آیتالله سید محمود طالقانی است. مردی انقلابی، معترض به اشرافیگری و رفاهطلبی و فساد مدیران و مسئولان بود. چیزی شبیه ابوذر غفاری در صدر اسلام.او ۸ ماه پس از انقلاب در ۶۸ سالگی در گذشت.طالقانی مدتی هم سلول و همرزم ایتالله حسینعلی منتظری بود.
طالقانی گفت: “چیزی که به اسم دین بر مردم تحمیل شود از همه خطرناکتر است. یعنی آن چیزی که از خدا نیست ، از جانب حق نیست ، اونها رو به اسم خدا به دست و پای مردم ببندند و مردم را از حرکت حیاتی باز دارند ، حق اعتراض به کسی ندهند ، حق انتقاد ندهند…”
و نیز گفت : “آن کسی که وعده آب و نان فقط میدهد دلسوز بشر نیست. کسی که آزادی بشر را میخواهد اوست که طرفدار حیات و زندگی واقعی بشر است. انسان که پست تر از حیوان نیست انسان میخواهد آزاد نفس بکشد ، آزاد زندگی کند ، در مقدرات خودش موثر باشد.”
۱۹ شهریور سالروز درگذشت محمود طالقانی
( زاده ۱۳ اسفند ۱۲۸۹– درگذشته ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ تهران ) روحانی، فعال سیاسی و اجتماعی.
آیتالله سید محمود طالقانی در دوران نهضت ملی شدن نفت به همراه رضا زنجانی بهحمایت از دکتر مصدق برخاست و پس از سقوط دولت وی، بهنهضت مقاومت ملی پیوست. او بههمراه مهدی بازرگان، شاپور بختیار و دیگر سیاستمداران ملیگرا، در تشکیل جبهه ملی دوم نقش مهمی داشت و در سال ۱۳۴۰ بههمراه بازرگان و یداله سحابی به تأسیس حزب نهضت آزادی ایران اقدام کردند.
>>>بیشتر بخوانید:
فضلالله نوری؛ مُصِر به مشروطه از نوع اسلامی
طالقانی چندبار بهعلت فعالیتهای سیاسی بهزندان رفت و یک بار تبعید شد. او از رهبران انقلاب ۵۷ ایران بود و پس از ترور مرتضی مطهری، رئیس شورای انقلاب شد.
وی در ۱۶ شهریور ۱۳۵۸ در بهشت زهرای تهران، آخرین نماز جمعهاش را برگزار کرد و در آن اعتراض خود نسبت به وضعیت کشور را بیان داشت. بیشترین تأکید طالقانی در این خطبهها بر مسئله شورا و عدم توجه به آن در مجلسخبرگان قانون اساسی بود. در بخشی از این خطبهها اظهار داشت:
یعنی گروههایی و افرادی دست اندرکار، شاید اینطور تشخیص بدهند که اگر شورا باشد دیگر ما چه کارهایم؟ شما هیچ! بروی