دروغگویی و تشخیص آن/چگونه بفهمیم که شخصی دروغ میگوید یا نه!

دروغ و فریبکاری رفتارهای رایج در انسان است. اخیراً ، تحقیقات واقعی درباره چگونگی دروغ گفتن افراد انجام شده است. یک نظرسنجی در حدود چهار سال گذشته نشان داد که 96 درصد مردم حداقل بعضی اوقات دروغ می گویند. یک مطالعه جامع که در سال 2009 منتشر شد ، 1000 بزرگسال آمریکایی را مورد بررسی قرار داد و نشان داد که 60٪ از شرکت کنندگان ادعا می کنند که اصلا دروغ نمی گویند. در عوض ، محققان دریافتند که تقریباً نیمی از دروغها فقط توسط 5٪ از کل افراد گفته شده است.

واقعیت این است که اکثر مردم هر از گاهی دروغ می گویند. برخی از این دروغ ها دروغ های کوچک و به قول معروف مصلحتی است که برای جلوگیری از ناراحت و دلخور شدن شخص دیگر استفاده شده است ( برای مثال گفته “نه ، آن پیراهن باعث نمی شود چاق به نظر برسی!”). در موارد دیگر ، این دروغ ها می تواند بسیار جدی تر باشد (مانند دروغ گفتن در رزومه کاری) یا حتی یک گناه بزرگ مانند سرپوش گذاشتن بر یک جرم.

تشخیص دروغ سخت است

مردم به طور شگفت آوری در تشخیص اینکه حرفی راست است یا دروغ بسیار بد هستند. به عنوان مثال ، یک مطالعه نشان داد که افراد فقط 54 درصد از اوقات دروغ گفتن شخص مقابل را می توانند تشخیص دهند. واضح است که تفکیک تفاوت رفتاری بین افراد صادق و دروغگو دشوار است. محققان تلاش کرده اند تا روش های مختلف کشف دروغ را پیدا کنند. گرچه ممکن است نشانه ساده و آشکاری برای اثبات دروغگو بودن کسی (مانند بینی پینوکیو) وجود نداشته باشد ، محققان چند شاخص مفید پیدا کرده اند.

نشانه های دروغ

روانشناسان برای کمک به بهبود اجرای قانون و برای تشخیص واقعی یا دروغ بودن چیزی از تحقیقاتی در مورد زبان بدن بهره برده اند.

هشدارهایی که نشان می دهد فردی دروغ می گوید!

برخی از هشدارهای بالقوه شناسایی شده اند که ممکن است نشان دهنده فریبکار بودن افراد باشد:

• وجود ابهام در بیان جزئیات
• تکرار سوالات زیر لب قبل از پاسخ دادن به آنها
• بیان یک جمله در چند قسمت (من و من کردن)
• عدم ارائه جزئیات در مواقع خاص داستان یا حرفی که تعریف یا گفته می شود.
• حرکات آشار و اضافی مانند بازی با مو یا فشار دادن انگشتان روی لب

“بدون آموزش ، بسیاری از افراد تصور می كنند كه می توانند دروغ را تشخیص دهند ، اما تصور آنها با توانایی واقعی آنها ارتباطی ندارد. جلسات آموزشی سریع و ناكافی ، افراد را به سمت تجزیه و تحلیل بیش از حد سوق می دهد و اقدامات بدتری نسبت به واکنشهای حریصانه خود انجام می دهند.”

نکاتی برای شناسایی دروغ

اگر شک دارید که ممکن است کسی حقیقت را نگوید ، چند راهکار وجود دارد که می تواند به شما در تشخیص کمک کند.

برخورد صحیح در مقابل دروغگو

تنها به زبان بدن اعتماد نکنید

وقتی نوبت به تشخیص دروغ می رسد ، مردم اغلب بر روی نشانه های ظریف جسمی و رفتاری بدن که نشانه فریبکاری است ، تمرکز می کنند. در حالی این نشانه ها به طور قطعی بیانگر دروغگو بودن یک فرد نیست. محقق هوارد ارلیچمن ، روانشناسی که از دهه 1970 به مطالعه حرکات چشم پرداخت ، دریافت که برخی از حرکات چشم مانند به دور و بر نگاه کردن به معنای دروغ گفتن نیست. در حقیقت ، او ادعا می کند که این تغییرات در حرکات چشم به معنای این است که فرد دارد فکر می کند.

روی علائم درست تمرکز کنید

یک متاآنالیز نشان داد که در حالی که مردم اغلب برای تشخیص دروغ به نشانه های معتبر و درستی رو می آورند ولی در حقیقت ، مشکل ممکن است در قدم اول بروز کم این نشانه ها به عنوان شاخص های فریبکاری و دروغ باشد.

برخی از دقیق ترین نشانه های فریب دادن که مردم توجه می کنند شامل موارد زیر است:

• مبهم بودن: اگر گوینده به نظر می رسد که عمداً جزئیات مهم را کنار می گذارد ، ممکن است به این دلیل باشد که دروغ می گوید.
• لرزش صدا: اگر فرد نامطمئن یا ناامن به نظر برسد و صدایش بلرزد، به احتمال زیاد دروغ می گوید.
• بی تفاوتی: از آنجا که فرد سعی دارد از انتقال احساسات و گفته های احتمالی جلوگیری کند ، شانه بالا انداختن ، سکوت کردن در برابر سوالات و سعس یرای نشان دادن بی حوصلگی و خستگی می تواند نشانه ای از دروغگویی باشد.
• فکر کردن بیش از حد: اگر به نظر می رسد فرد خیلی سخت فکر می کند تا جزئیات داستان را تعریف کند ، ممکن است به این دلیل باشد که شما را با دروغ فریب می دهد.

از آنها بخواهید تا داستان خود را یکبار دیگر به صورت معکوس بیان کنند!

تشخیص دروغ می تواند به عنوان یک فرایند منفعل شناخته شود. ممکن است مردم تصور کنند که فقط می توانند زبان بدن و حالت های چهره دروغگو را مشاهده کنند تا واقعیت را تشخیص دهند. با راهکارهای سازنده تر برای کشف دروغ ، می توانید نتایج بهتری داشته باشید.

برخی تحقیقات نشان داده است که درخواست از افراد برای گزارش داستانهای خود به صورت معکوس از لحاظ ترتیب زمانی می تواند دقت تشخیص دروغ را افزایش دهد. نشانه های کلامی و غیرکلامی که بین دروغگویی و حقیقت گویی تمایز قائل می شوند ، ممکن است با افزایش بار شناختی ، آشکارتر شوند. نه تنها دروغ گفتن از نظر شناختی در مقایسه با گفتن حقیقت سخت تر است ، بلکه دروغگوها معمولاً انرژی ذهنی بیشتری را برای نظارت بر رفتارهای خود و ارزیابی پاسخ های دیگران صرف می کنند. آنها نگران اعتبار خود هستند و به دنبال اطمینان از این هستند که دیگران داستان هایشان را باور کرده ان یا نه.

به غرایز خود اعتماد کنید

همانند مطالعات قبلی ، شرکت کنندگان قادر به تشخیص قطعی دروغ نبودند ، فقط 43٪ از اوقات دروغگویان و 48٪ از اوقات راستگوها را با دقت شناسایی می کردند. اما محققان همچنین برای ارزیابی واکنشهای خودآگاه و ناخودآگاه بیشتر شرکت کنندگان  ، از آزمونهای ضمنی واکنش رفتاری استفاده کردند. آنچه آنها کشف کردند این بود که افراد دروغگو به طور ناخودآگاه کلماتی مانند “صادقانه بگویم …” و “اگر راستش را بخواید….” را به زبان می آورند.

واقعیت این است که هیچ علامت قطعی و جهانی وجود ندارد که ثابت کند کسی دروغ می گوید. همه علائم ، رفتارها و شاخص هایی که محققان با دروغگویی ارتباط داده اند به سادگی سرنخ هایی هستند که ممکن است به تشخیص تقریبی صراحت یک حرف کمک کند.

سرانجام و شاید به عنوان مهمترین نکته ، به غرایز خود اعتماد کنید. شما ممکن است یک حس شهودی عالی در مقابل دروغ داشته باشید. یاد بگیرید که چگونه به آن احساسات درونی توجه کنید.