نخستین دختر ایرانی قهرمان کشتی در مسابقات جهانی آلیش

در حالی دختران آلیش‌کار به قهرمانی مسابقات جهانی قزاقستان دست یافتند که برای دومین بار طعم طلایی‌شدن در رقابت‌های بین المللی را چشیده‌اند.

روزنامه شهروند: وقتی خبر قهرمانی نخستین دختر قهرمان کشتی دختری در مسابقات جهانی کشتی آلیش منتشر شد، شاید نخستین سوالی که ذهن خیلی از علاقه‌مندان به ورزش را درگیر خود کرد، این بود که مگر زنان هم می‌توانند کشتی بگیرند؟ بله، حالا دیگر کشتی آلیش زنان ایران به سطحی رسیده است که دختری ٢٠ ساله در دنیا قدرت‌نمایی می‌کند. هانیه عاشوری، نخستین طلایی تاریخ کشتی زنان ایران فقط یک سال است وارد این رشته شده و در گذشته تنها افتخارش مدال برنز بازی‌های عشایری جهان در رشته چوب‌کشی بوده است.

با هانیه عاشوری از اسلام‌آباد غرب، که بعد از آن زلزله وحشتناک توانسته است افتخار بزرگی برای مردم زلزله‌زده استان کرمانشاه به ارمغان بیاورد، دقایقی همکلام شدیم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با هانیه عاشوری، دارنده مدال طلای کشتی آلیش جهان، را می‌خوانید.

انتظار داشتی در نخستین تجربه‌ات مدال طلای جهان را کسب کنی؟

اولین دوره‌ای بود که در مسابقات جهانی کشتی آلیش شرکت می‌کردم؛ اگرچه تیم ایران قبلا سابقه حضور در این رقابت‌ها را هم در بخش مردان و هم در بخش زنان داشت. به توانایی خودم ایمان داشتم و از قبل به همه گفتم برای مدال طلا به قزاقستان می‌روم. سطح مسابقات هم خیلی بالا بود و همه رقبایم خوب بودند، اما توانستم با کمک خداوند همه آن‌ها را یکی پس از دیگری شکست دهم.

از اینکه نخستین دختر کشتی‌گیر ایرانی هستی که به طلای جهانی رسیده است، چه حسی داری؟

واقعا حس فوق‌العاده‌ای دارم. رقبا هم خیلی روی من حساب نمی‌کردند، چون ایران تا قبل از این، جزو مدعیان قهرمانی نبود، اما در این دوره با طلایی که من گرفتم و یک نقره و یک برنز دیگر توانستیم در بخش تیمی هم برای اولین‌بار قهرمان شویم. خارجی‌ها از این اتفاق تعجب کرده بودند، اما از این به بعد احتمالا روی ایران به‌عنوان یک مدعی حساب باز می‌کنند.

مدت زیادی نیست وارد کشتی آلیش شده‌ای. چطور شد که به این رشته روی آوردی؟

در گذشته فوتسال بازی می‌کردم و مدتی هم زیر نظر هیأت ورزش‌های بومی و محلی در رشته چوب‌کشی فعالیت کردم و حتی مدال برنز جهان را هم کسب کردم. ممکن است اسم چوب‌کشی برای خیلی‌ها غریبه باشد، اما جزو بازی‌های بومی و محلی است. شاید یک سال هم نباشد که وارد کشتی آلیش شده‌ام و ورودم هم کاملا اتفاقی بود. یک دوره از این مسابقات را از نزدیک دیدم و از کشتی آلیش خوشم آمد. درواقع خیلی اتفاقی وارد کشتی آلیش شدم و زود هم به تیم ملی رسیدم.

گفتی مدال برنز جهانی چوب‌کشی در بازی‌های جهانی عشایر را داری. خودتان هم جزو عشایر هستید؟

خیر، ما عشایر نیستیم. من در اسلام‌آباد غرب متولد شده‌ام و زندگی می‌کنم. بیشتر اوقات برای تمرین مجبور بودم به کرمانشاه بروم.

>>>اخبار مرتبط:

ورود کشتی ایرانی به ونزوئلا

نیوز – مهربان: شرایط خوبی بر اردوی تیم ملی کشتی حکم‌فرماست

پس در زلزله کرمانشاه بودی و بعد از آن اتفاقات تلخ توانستی در ورزش این‌قدر پیشرفت کنی.

بله، در زلزله بودم، اما خدا را شکر من و خانواده‌ام در زلزله آسیب ندیدیم. خانه‌های خیلی از اطرافیان ما تخریب شد. شرایط سختی بعد از زلزله وجود داشت، اما تصمیم گرفتم در همین سن پایین وارد رشته‌ای جدید شوم که خدا را شکر موفق شدم. ثابت کردم زلزله هم نمی‌تواند جلوی مرا بگیرد.

شاید هنوز در ایران جا نیفتاده که دختری بخواهد در رشته کشتی فعالیت کند. برخورد خانواده و اطرافیانت بعد از اینکه فهمیدند رشته کشتی آلیش را انتخاب کرده‌ای، چه بود؟

خانواده من به‌جز حمایت برخورد دیگری نداشتند. تمامی اطرافیانم به من اعتماد داشتند و در این مدت هم سعی کردند به من روحیه بدهند. البته می‌دانید که کشتی آلیش بیشتر شبیه جودو و رشته‌های رزمی است، اما زیر نظر فدراسیون کشتی فعالیت می‌کند. ما در خانواده‌مان ورزشکار رزمی داریم و اینکه من هم به صورت حرفه‌ای وارد ورزش شدم، اتفاق عجیبی نیست.

فدراسیون کشتی در این مدت حمایت خوبی از تیم ملی کشتی آلیش زنان داشت؟

بله، فدراسیون حمایت‌های خوبی کرد و جا دارد از آقای دبیر که یک روز هم سر تمرین ما حاضر شد، تشکر کنم. همچنین خانم درخشانی، نایب‌رئیس بانوان فدراسیون دائما پیگیر بود. در فرودگاه نیز مسئولان فدراسیون به استقبال ما آمدند که اتفاق خوشحال‌کننده‌ای بود. البته فکر می‌کنم وقتی به خانه خودمان بروم، در شهرستان اسلام‌آباد غرب و کرمانشاه نیز خیلی‌ها به استقبال من بیایند، چون پیام‌های بسیاری از آنجا دریافت کرده‌ام.

با مدال طلایی که گرفتی، در بخش تیمی هم تیم زنان ایران قهرمان شد، درحالی که مردان در رده دوم قرار گرفتند.

به‌جز من، بچه‌ها یک نقره و یک برنز هم کسب کردند. تیم با ترکیب کامل اعزام شده بود و با طلایی که من در سنگین‌وزن گرفتم، توانستیم قهرمان جهان شویم. ما تیم کاملی بودیم و همه بچه‌ها زحمت کشیدند. این تیم اگر حمایت شود، قطعا در دوره‌های بعدی می‌تواند این قهرمانی را تکرار کند و نتایج بهتری هم بگیرد.

قولی هم برای پرداخت پاداش به شما داده شد؟

متاسفانه تا الان نه پاداشی به ما داده‌اند، نه کسی قولی داده است. من واقعا انتظار دارم بعد از اتفاق تاریخی که تیم ملی کشتی آلیش بانوان در قزاقستان رقم زد، به اعضای این تیم توجهی ویژه شود.