آشنایی با سامانه پدافند دفاع موشک S-300
تولید گستردهی این سیستم در سال ۱۹۷۵ آغاز شد اما خانوادهی ضد بالستیک V+ در سال ۱۹۸۷ تولید شدند. تاکنون سیستم راداری و برد این پدافند چندین بار بهبود یافته و به روز رسانی شده است. رقیب غربی S-300 پدافند آمریکایی MIM 104 پاتریوت است. در مواقع لزوم میتوان از S-300 به عنوان یک سیستم تهاجمی نیز استفاده کرد. موشکهای نیمه متحرک از خانوادهی V این سیستم با سوار شدن بر روی وسایل نقلیه زرهی و استفاده از قابلیت shoot & scoot میتوانند اهداف را هدف قرار داده و سپس محل خود را تغییر دهند، چین به خوبی از این قابلیت برای تهدید تایوان استفاده میکند. از سال ۲۰۰۶ ارتش روسیه نمونهی پیشرفتهتری از این سامانه به نام S-400 تریموف یا طبق نامگذاری ناتوSA-21 را به خدمت گرفته که بردی تا ۴۰۰ کیلومتر را دارد.
خانوادهی S-300
S-300 V
S-300 P
برد این موشک از ۵ تا ۴۷ کیلومتر بوده و قابلیت حمل کلاهک ۱۳۳ کیلوگرمی را دارد.
S-300 F
این موشک سوخت جامد برای نیروهای دریایی توسعه یافته است. سرعت آن ۶۱۲۰ کیلومتر در ساعت بوده و از ۷ تا ۹۰ کیلومتر برد دارد و همچنان میتواند کلاهکی ۱۳۳ کیلوگرمی را حمل کند.
S-300 FM
این سیستم پیشرفته شدهی نوع قبلی است که سرعت آن تا ۱۰ هزار کیلومتر در ساعت افزایش یافته و میتواند به کلاهکی ۱۵۰ کیلوگرمی مسلح شود.
S-300 PMU
این موشک بسیار شبیه به مدل FM است. مدل جدیدتر آن که در سال ۱۹۹۷ ساخته شد MU-2 نام دارد که برد آن تا ۱۹۵ کیلومتر و توانایی حمل بار آن به ۱۸۰ کیلوگرم میرسد.
S-300 V
این سیستم موشکی نیمه متحرک و ضد بالستیک بر روی خودرو نصب میشود و راداری قدرتمند برای درگیری با موشکهای بالستیک بر روی خودروی این موشک نصب شده است.
خرید پدافند S-300 توسط ایران
S-300 PMU-2