نیوز/ آرتین زهرابی؛ یکی از ویژگیهای محاکم قضایی فوتبال جهان چه در فیفا و چه یوفا، این است که با بینظمیها به شدت برخورد میشود.
قاضی هیچ پروندهای در کمیته انضباطی بر اساس رحم و مروت رای صادر نمیکند؛ بلکه شواهد موجود در پرونده، مدارک و اسنادی مانند ویدیوهای مربوط به بازیهای مختلف منجر به صدور رای میشود.
در فوتبال ایران البته قاعده چنین نیست و غالبا وعدههایی در این ارتباط داده میشود. روی آرای کمیته انضباطی یا حتی کمیته اخلاق، خیلی وقتها حساب چندانی نمیشود باز کرد؛ مگر در معدود مواردی که تخلفات به قدری گسترده باشد که نتوان از آن چشمپوشی کرد.
رای کمیته انضباطی برای ساکت الهامی سرمربی تراکتور در دیدار با استقلال، ۳ ماه محرومیت قطعی و ۳ ماه هم محرومیت تعلیقی است.
گفته میشود در صورت شروع رقابتهای لیگ، ساکت سرمربی هر تیمی باشد فقط چند هفته ابتدایی لیگ را از دست میدهد اما هر چه هست اینکه کمیته انضباطی محرومیتی ۶ ماهه برای او اعمال کرده است.
راستی یادتان میآید ساکت الهامی در فینال جام حذفی چه کرد؟ یادآوری آن حرکات، البته دیگر دوای درد نیست اما عکسهایی که در دل همین یادداشت کار شده، نشان میدهد مربیان یا بازیکنان فوتبال ایران چرا تا این اندازه پرخاشگر و عصبانی هستند.
در هیچ کجای جهان، مربیان به خودشان اجازه نمیدهند به سمت داور بروند یا با ناظر مسابقه درگیر شوند. درگیری با عوامل مسابقه، عواقب وحشتناکی برای خاطیان دارد؛ در نتیجه از ترس محرومیت و جریمههای بسیار سنگین، حتی مربیان بزرگ فوتبال دنیا به ندرت به سمت داوران میروند.
درفوتبال دنیا قانون حکمفرماست؛ عقل، خرد، احکام و تبصرههای انضباطی در موارد ارتکاب تخلف، داوری و رای صادر میکنند و با «من بمیری و تو بمیری و حالا دیگه این آخرین بار است و ببخشید» فوتبال اداره نمیشود.
حکمی که برای ساکت الهامی صادر شده ظاهرا با تخلفات او در فینال جام حذفی همخوانی دارد و امیدواریم از این پس، مربیان و بازیکنان فوتبال ایران که در این بلبشوی اقتصادی، پولهای خوبی درمیآورند قدر این موقعیت را بدانند و به جای پرخاشگری به زمین و زمان، تیمهای خوبی بسازند و بازیهای زیبایی را به نمایش بگذارند.