اما و اگرهای مصرف نوشابه لبنی

به گزارش نیوز به نقل از روزنامه جام جم ،هدف از تولید نوشابه‌های لبنی حذف یک سری از خصوصیات منفی نوشابه‌های گازدار متداول بوده است.نوشابه‌های لبنی دو نوع‌ است؛ انواعی که مستقیم از خود شیر تهیه می‌شود، مانند دوغ و کفیر. اما دسته دیگر فقط پایه لبنی داشته و از آب‌پنیر که فرآورده جانبی کارخانه پنیرهای UF یا فراپالایش است، تهیه می‌شود. آب‌پنیر فرآورده‌ای بسیار سودمند و مغذی و یک محلول سبز-آبی حاصل از تولید پنیر و سرشار از املاح‌ معدنی کلسیم، فسفر و ویتامین‌ها و برخی از پروتئین‌های محلول شیر است که پایه نوشابه‌های لبنی را شامل می‌شود.

آب‌پنیر چون حاوی میزان زیاد قند شیر یعنی لاکتوز است، سبب شیرین ‌شدن این نوشیدنی شده و به همین سبب استفاده از شکر (ساکاروز) به نصف تقلیل می‌یابد. از سوی دیگر در این نوشیدنی، اسید‌لاکتیک که حاصل تخمیر شیر و سبب ترشی و تندی ماست و دوغ می‌شود، جایگزین اسید‌فسفریک و اسید‌سیتریک نوشابه‌های مشکی و نارنجی می‌شود و چون اسیدلاکتیک نوعی اسید طبیعی ضعیف است، از نظر برداشته شدن کلسیم از استخوان‌ها و بروز پوکی استخوان کم‌خطرتر است.

گرچه نوشابه‌های لبنی در مقایسه با نوشابه‌های متداول میزان شکر و خاصیت اسیدی کمتری دارد، اما بازهم کالری‌زایی داشته و چاق‌کننده است. این نوع نوشابه‌ها گازدار می‌شود و در انواع رنگی آن نیز احتمال استفاده از رنگ‌های مصنوعی مجاز خوراکی وجود دارد.

نوشابه لبنی را جایگزین نکنید

برخی افراد بر این باورند که چون این محصول پایه لبنی دارد، می‌توان آن را جایگزین شیر و فرآورده‌های لبنی برای مصرف کودکان کرد.اما باید بدانید محتویات نوشابه‌های لبنی با دوغ و کفیر و ماست متفاوت است. آب‌ پنیری که پایه این نوشیدنی را تشکیل می‌دهد حاوی پروتئین‌های مفید و چربی شیر نیست، بلکه این محلول بیشتر حاوی ریزمغذی‌ها نظیر مواد معدنی و ویتامین‌هاست تا درشت‌مغذی‌ها، بنابر این تنها می‌تواند بخشی از نیازهای تغذیه‌ای ما را تامین کند.

از آنجا که تا به حال درخصوص اثرات تغذیه‌ای این نوع نوشیدنی مطالعات وسیعی انجام نشده، به هیچ عنوان نمی‌توان این نوشیدنی را جایگزین دوغ و کفیر و شیر و ماست و سایر فرآورده‌های لبنی کرد. نوشابه‌های لبنی برای افرادی که اعتیاد به مصرف نوشابه‌های گازدار رایج دارند، می‌تواند گزینه مناسبی باشد ولی باید از مصرف بی‌رویه آن پرهیز کرد.