طالبیان: می‌خواهم بهترین احمدرضای خودم باشم

نیوز/ پوریا عسگری؛ دلش می‌خواهد این بار در المپیک توکیو متفاوت از المپیک لندن باشد. بهترین احمدرضا طالبیان، تیم ملی قایقرانی آب‌های آرام ایران. آن‌هم با صعود به فینال المپیک. اتفاقی که در المپیک ۲۰۱۲ لندن نیفتاد. هرچند از حالا خیلی صریح اعتراف می‌کند شانسی برای مدال المپیک ندارد. البته شیوع کرونا و تعویق رقابت‌های انتخابی نهایت بدشانسی طالبیان است. چراکه در اوج آمادگی همه برنامه‌هایش روی هوا رفت.

سه ماه دوری از آب و پاروزنی سخت گذشت؟
خیلی سخت است. اتفاقاً امروز که داشتم تمرین می‌کردم به این مسئله هم فکر می‌کردم. تحمل این شرایط خیلی برایم سخت است.

با تعطیلی ورزشگاه‌ها و سالن‌ها به خاطر کرونا برنامه‌های تو هم به‌هم ریخت؟
صد در‌صد طبق روال قبل نمی‌شود تمرین کرد. حالا فقط در خانه و با دستگاه‌هایی که فدراسیون داده تمرین می‌کنم. بیرون از خانه فقط تمرینات هوازی مثل دویدن و… انجام می‌دهم.

تمرین با ارگومتر چقدر به آمادگی تو کمک می‌کند؟
تمرین با ارگومتر ما را به آمادگی صد درصدی نمی‌رساند، اما کمک می‌کند تا بهتر آمادگی قبلی‌مان را حفظ کنیم. به نوعی می‌شود درصد پسرفت و افت بدنی را با ارگومتر کم کرد.

لغو مسابقات انتخابی المپیک برای تو بد شد یا فرقی ندارد؟
اگر مسابقات سر وقت خودش برگزار می‌شد خیلی به نفع من بود. چون همه برنامه‌هایم را برای این مسابقات گذاشته بودم. نه فقط تمرینات بلکه سبک زندگی‌ام را هم بعد از بازی‌های آسیایی جاکارتا نسبت به هدفی که در ذهنم داشتم، تغییر داده بودم. کسانی که می‌گویند لغو مسابقات به نفع‌شان بوده حتماً آمادگی کامل برای شرکت در مسابقات را نداشتند که این حرف را می‌زنند. طرز فکر من این است که مگر آماده نبودم که حالا به نفعم باشد؟ برای مسابقاتی که تاریخش را می‌دانستیم آماده شده بودیم پس اگر همان موقع انجام می‌شد خیلی بهتر بود و الان به ضرر ماست.

شما تا قبل از شیوع کرونا حدود دو ماه در قشم تمرین استقامت داشتید و کم‌کم باید به شرایط مسابقه می‌رسیدید. وقتی گفتند اردو تعطیل است چه حالی شدید؟
بله حدوداً ۳۷، ۳۸ روز در قشم اردو داشتیم. به آمادگی خوبی رسیده بودم. زمانی که گفتند مسابقات عقب افتاده است، بیشتر نگرانی‌ام برای این بود که نکند مسابقات ۲، ۳ ماه عقب بیفتد. چون واقعاً سخت است که ورزشکار ۲، ۳ ماه بدنش را آماده نگه دارد، بدن نهایتاً ۲، ۳ هفته بتواند آماده بماند. اگر شرایط این‌گونه می‌شد واقعاً به ضرر من بود که خدا را شکر کلاً تعطیل شد.

ظاهراً هنوز تاریخ جدیدی برای مسابقات اعلام نشده، درست است؟ حالا باید تمرین را از نو شروع کنی؟
فعلاً که نه تاریخ مسابقات مشخص است و نه تاریخ اردو‌ها را می‌دانیم. ما هم فعلاً کج‌دارومریز پیش می‌رویم و تمرین می‌کنیم تا بدن‌مان افت نکند.

روز‌های بلاتکلیفی چطور می‌گذرد؟
در این مدت اتفاق خوبی برایم پیش آمده، من حالا ۱۶ سال است که در تیم ملی آب‌های آرام هستم و این سال‌ها همیشه اردونشین بوده‌ام، اولین باری است که پیش آمده سه ماه در اردو نباشم. قبلاً زمان استراحتم بین اردو‌ها یا بعد از آن‌ها بود که آن هم فرصت زیادی نبود. حالا بعد از ۳۱ سال در این تعطیلی زمان خوبی برای فکر کردن دارم، به این موضوع فکر می‌کنم که من تا حالا هیچ برنامه‌ای برای زندگی‌ام نداشته‌ا‌م و فقط تمام فکر و تمرکزم روی ورزش و قایقرانی بوده است. بالاخره یک روز دوره ورزش حرفه‌ای‌ام تمام می‌شود، فردا روزی که این اتفاق بیفتد و بروم سراغ زندگی چه کار‌هایی باید بکنم. این مسائل یک مقدار مرا نگران می‌کند.

خب برای بعد از بازنشستگی‌ات به شغل دیگری فکر می‌کنی یا می‌خواهی در ورزش بمانی؟
من هیچ کاری جز پاروزنی و قایقرانی بلد نیستم. اگر بخواهم بعد از بازنشستگی‌ام کاری بکنم باید در ورزش باشد. از حالا به مربیگری فکر نمی‌کنم، اما بالاخره من ۱۶ سال در قایقرانی تلاش کرده‌ام و مدال‌های زیادی هم گرفته‌ام. در این مدت برای من کلی هزینه شده، سفر‌ها و اردو‌های زیادی رفته‌ام. حالا این پتانسیل را در خودم می‌بینم که در آینده هم در ورزش کار کنم و تجربیات و دانشم را به بقیه منتقل کنم.

تعویق یک‌ساله المپیک را چطور می‌بینی؟
به نظرم تعویق یک‌ساله المپیک به ضرر ورزش کشورمان بود. چون ورزشکاران برای این مسابقات خیلی برنامه‌ریزی کرده بودند، آن‌ها هم برای تمرینات و هم برای سبک و روش زندگی‌شان برنامه خاصی در نظر می‌گیرند و طبق آن پیش می‌روند. اگر از لحاظ اقتصادی هم در نظر بگیرید باز به نفع ورزش و ورزشکاران ما نبود.

تا به امروز نگرانی بابت کرونا نداری؟ چه کار‌هایی می‌کنی برای پیشگیری از کرونا؟
من هم مثل بقیه مردم اصول بهداشتی مورد تأکید مسئولان را رعایت می‌کنم. سعی می‌کنم تا جایی که می‌شود در خانه بمانم و فقط برای کار‌ها و خرید‌های ضروری به بیرون بروم، آن هم با رعایت مسائل بهداشتی مثل ماسک زدن و پوشیدن دستکش و همراه داشتن ژل ضدعفونی‌کننده. خدا را شکر تا الان خودم و اعضای خانواده‌ام به این بیماری مبتلا نشدیم.

همه روی سهمیه تو حساب می‌کنند، خودت چطور، فکر می‌کنی سهمیه بگیری؟
همان‌طور که گفتم، تعویق المپیک به ضرر من بود، من به لحاظ سنی بزرگتر از بقیه ملی‌پوشان هستم، درست است که مدال‌های بیشتری هم نسبت به آن‌ها دارم، اما با تعویق المپیک برنامه‌هایم به‌هم ریخت. اگر ۴، ۵ سال پیش این اتفاق می‌افتاد زیاد برایم فرقی نمی‌کرد و راحت‌تر با این موضوع کنار می‌آمدم. چون آن موقع با شرایط سنی، بدنم بهتر آماده می‌شد، اما حالا نه نمی‌شود. من باید تمام مدت تمرین کنم که افت نکنم و نباید بدنم را روزی بدون تمرین بگذارم. دلهره اصلی من برای این موضوع است. وگرنه هدف اصلی‌ام تغییر نکرده است و صد در‌صد سهمیه المپیک را می‌خواهم. البته شاید این موضوع بعد‌ها به نفع من شود.

بعد از سهمیه به نتیجه در المپیک هم فکر می‌کنی؟
من المپیک لندن را هم تجربه کرده‌ام، اما آنجا با شرایطی که بود فقط شرکت‌کننده بودم. آنجا هم هدفم این نبود که فقط حضور داشته باشم بلکه اهداف دیگری در سر داشتم، حالا هم تجربه‌ام بیشتر شده است و دوست دارم اگر به المپیک رسیدم مفید باشم و بتوانم یک نتیجه خوب بگیرم. به نوعی می‌خواهم کار جدیدی بکنم.

چه کاری؟
فقط شرکت‌کننده نباشم. می‌خواهم بهترین خودم باشم در توکیو نه اینکه تنها یکی از پاروزنان المپیکی. دلم می‌خواهد به فینال المپیک برسم. اتفاقی که در المپیک ۲۰۱۲ لندن می‌توانست بیفتد، اما نشد.

شانس مدال هم داری؟
نه، هیچ شانسی ندارم.

این روز‌ها به‌جز تمرین در خانه چه کار دیگری می‌کنی؟
در این مدت، زمانی که ورزش نمی‌کنم یا مشغول بازی با پلی‌استیشن هستم و یا وقتم را با تماشای فیلم پر می‌کنم.

تفریح دیگری هم داری؟
من خیلی مسافرت را دوست دارم. رانندگی در مسافت‌های طولانی برای سفر واقعاً برایم لذت‌بخش است. در واقع یکی از تفریحات من است. دیگر آن‌چنان تفریح خاصی که بگویم ندارم. تفریحاتم هم به قایقرانی و پاروزنی مربوط می‌شود. برای مثال زمانی که به شمال و یا جنوب کشور می‌روم در دریا پارو می‌زنم. یا زمانی که به اصفهان می‌رویم و زاینده‌رود پر باشد، به بالای زاینده‌رود می‌روم و از آنجا پارو می‌زنم و به پایین می‌آیم. این هم در نوع خودش جذاب است. چون من رشته‌ام آب‌های آرام است، اما آنجا و دریا‌های شمال و جنوب آب‌ها خروشان هستند.