آقای قربانی! خبر دارید وزارت ورزش دستور داده استقلال و پرسپولیس بازیکن و مربی خارجی نگیرند؟
این دقیقاً همان پاک کردن صورت مسئله است! همه ما می‌دانیم اگر ایرادی در قرارداد‌های بازیکنان و مربیان خارجی وجود داشته به سوءمدیریت در این دو باشگاه برمی‌گردد. ما در قرن بیست‌ویکم که همه دنیا رو به پیشرفت هستند می‌خواهیم یک قدم به عقب برداریم! و این خوب نیست.
بیشتر در این باره توضیح می‌دهید؟
هرچه مراودات ما با فوتبال روز دنیا کمتر باشد از علم فوتبال در دنیا عقب می‌افتیم. البته تا اینجا مربیان یا بازیکنانی که به فوتبال ما آمدند کارنامه‌ای از خود به جا گذاشتند که چندان قابل دفاع نیست، اما اگر به جای وضع چنین قوانینی بیاییم باشگاه‌های خود را به لحاظ بین‌المللی و تسلط بر قوانین فوتبالی تجهیز کنیم در آن صورت نه بازیکن بی‌کیفیت به ایران می‌آید و نه مربی سطح پایین.
یعنی این دستورالعمل هیچ فایده‌ای ندارد؟ اما امروز باشگاه‌های بدهکار زیادی داریم که این قانون می‌تواند باعث کاهش بدهی‌های استقلال و پرسپولیس شود؟
این شاید نهایتاً برای یک یا دو سال مانع بروز دوباره بدهی‌ها شود، اما در نهایت ما از فوتبالمان چه می‌خواهیم. اگر هدف از برگزاری لیگ پیشرفت فوتبال است باید در‌های فوتبال را باز کنیم تا علم روز به داخلش بیاید. اگر قرار باشد در‌ها را ببندیم و خودمان برای خودمان جام جهانی برگزار کنیم هرگز پیشرفت نخواهیم کرد.
پس چرا وزارت ورزش چنین دیدگاهی دارد؟
وزارت ورزش نسبت به فوتبال با سایر ورزش‌ها رویکردی دوگانه دارد. چطور وقتی در رشته‌های دیگر مربی به خارج از کشور صادر می‌کنیم آن را در بوق و کرنا می‌کنند؟ حالا که خود ما می‌خواهیم از افراد کاربلد استفاده کنیم بد است؟ پس استفاده از دانش مربیان و بازیکنان مسلط به فوتبال نه تنها ایرادی ندارد بلکه باعث پیشرفت فوتبال می‌شود. مثل ژاپن که در برهه‌ای از تاریخ فوتبالیست‌های برزیلی را به کشورش راه داد یا تابعیت آن‌ها را تغییر داد.
یعنی ما مانند ژاپن باید برای ۴۰ سال بعدمان برنامه‌ریزی کنیم؟
ما که اصلاً قابل قیاس با ژاپن نیستیم. آن‌ها ۲۰ یا ۳۰ سال پیش که ما بچه بودیم کارتون فوتبالیست‌ها را ساختند. در آن کارتون بچه‌هایشان با فوتبالیست‌های برزیلی همبازی می‌شدند و امروز هم ثمره اش را داریم می‌بینیم. متأسفانه ما برای دو ساعت بعدمان نمی‌توانیم برنامه داشته باشیم.
دلیل ورود مربیان و بازیکنان بی‌کیفیت چیست؟
این ناشی از آن عدم آگاهی و نبود دانش فنی نزد مدیران باشگاه‌ها است و بخشی هم به خاطر ذینفع بودن افرادی که از قِبَل ورود چنین افرادی سودی برایشان حاصل می‌شود. وقتی حرف از سوءمدیریت می‌شود به این مورد واضح برمی‌خوریم که تقریباً همه خارجی‌ها در پرونده‌های حقوقی با فیفا مقابل باشگاه‌های ایرانی برنده شده‌اند. حساب دو دو تا چهار تاست. ما هم باید به تعهداتمان عمل کنیم.
راهکار پیشنهادی شما چیست؟
ما باید مدیرانی را در باشگاه‌ها به کار بگیریم که حتماً به زبان انگلیسی تسلط داشته باشند. کسی که دوتا هِلو یا هاوآریو بلد است که نمی‌تواند ادعای زبان دانستن کند. گاهی یک کلمه انگلیسی در یک قرارداد ۱۰ معنی مختلف دارد. اگر نتوانیم متوجه مفهوم اصلی کلمات شویم قطعاً در دادگاه‌های بین‌المللی محکوم خواهیم شد. چرا باشگاه‌ها از وکلای خارجی مسلط به حقوق بین‌الملل استفاده نمی‌کنند؟ متأسفانه دروغ گفتن در فوتبال ما راحت شده است.
تعبیر خواب
قیمت ارز
فال حافظ