به گزارش نیوز: رتبه بندی اقتصاد ایران در رده اقتصادهای بسته طبقهبندی میشود. نتیجه همین یک جمله کوتاه برای مردم ایران، معادل فقر، عقبافتادنِ سطح زندگی در مقایسه با مردم کشورهای همسایه و انبوهی از مشکلات اجتماعی است.
موسسه فرِیزر شاخص آزادی اقتصادی سال ۲۰۱۹ میلادی را منتشر کرد. گزارشی که نشان میدهد از بین ۱۶۵ کشور مورد مطالعه، ایران در جایگاه ۱۶۰ قرار گرفته و تنها ۵ کشورِ «زیمبابوه»، «الجزایر»، «لیبی»، «سودان» و «ونزوئلا»، در جایگاههای بدتری در مقایسه با ایران قرار گرفتهاند.
در یک «اقتصاد بسته»، شما نمیتوانید به راحتی در «بازار» با سایرین رقابت کنید، چرا که رقبای «گردنکلفت» اجازه رقابت به شما را نمیدهند. راهانداختن یک کسبوکار در یک اقتصاد بسته هم بسیار دشوار است، چرا که اولا کوهی از کاغذبازی پیشِ رویِ شما است و دوما همان «گردنکلفتها» به شما اجازه نمیدهند وارد گود رقابت شوید.
نتیجه این خواهد بود: میزان سرمایهگذاری افت پیدا میکند؛ بازاری بدون «رقابت» و پر از «انحصار» شکل میگیرد؛ درآمد مردم نمیتواند از سطح مشخصی بالاتر برود و در نهایت، ناکارآمدیها و کژکارکردها به حوزه سیاست سرریز میکنند.
آزادترین اقتصادهای جهان: از «هنگکنگ» تا «گرجستان»!
رتبه بندی اقتصاد ایران؛ گزارشهای جهانیِ بسیاری در مورد «آزادی اقتصادی» (Economic freedom) هر سال در جهان منتشر میشوند، اما یکی از مطرحترینِ این گزارشها، توسط «موسسه فرِیزر» (Fraser Institute) تهیه میشود که در کانادا واقع شده و اساسا به دلیل همین گزارش شهرت دارد.
از بین ۱۶۵ کشور مورد مطالعه، ایران در جایگاه ۱۶۰ قرار گرفته و تنها ۵ کشورِ «زیمبابوه»، «الجزایر»، «لیبی»، «سودان» و «ونزوئلا»، در جایگاههای بدتری در مقایسه با ایران قرار گرفتهاند.
>>>بیشتر بخوانید:
چین و غافلگیری بزرگ برای ایران !!!
آزادترین اقتصادهای جهان کدامها هستند؟ «هنگکنگ»، «سنگاپور»، «نیوزیلند» و «سوئیس»، چهار کشور نخست در فهرست آزادی اقتصادی هستند. در این میان اما شاید نام یک کشور و جایگاهش در این فهرست، برای ایرانیها جالب توجهتر باشد.
«آزادی اقتصادی» یعنی چه؟
ممکن است این پرسش پیش بیاید که منظور از «آزادی اقتصادی» چیست؟ برای «آزادی اقتصادی»، از منظر مکاتب مختلف اقتصادی تعاریف مختلفی هم وجود دارد، اما این مفهوم را به طور کلی شاید بتوان اینطور تعریف کرد: «توانایی شهروندان یک واحد سیاسی (کشور) برای اتخاذ تصمیمهای اقتصادی آزادانه».
این جمله هم شاید مبهم به نظر برسد، اما در واقع، بسیار بنیادی است. در نبود «آزادی اقتصادی»، شما نمیتوانید «هر کسبوکاری» که دوست دارید داشته باشید؛ نمیتوانید «هر کالایی» که بخواهید به کشور وارد کنید یا «هر کالایی» را که بخواهید به خارج از کشور صادر کنید.