مشکلات خواب کودک نوپایمان را چگونه حل کنیم؟

نیوز: کودک 1 ساله تان وقتی می خواهید او را بخوابانید گریه می کند؟ کودک 2 ساله تان هنوز شب ها را خوب نمی خوابد؟ کودک 2 و نیم ساله تان روی تختخواب شما می خوابد؟ یا کودک 3 ساله تان نیمه شب ها با فریاد از خواب بلند می شود؟این اتفاقات بخشی از مشکلات خواب کودک شما است؟در حالی که بیشتر مسائل مربوط به خواب کودکان نوپا به سن و مرحله رشد مربوط می شوند ، گاهی اوقات مشکلات بهداشتی یا روانی زمینه ای می تواند حداقل تا حدی موثر باشد. صرف نظر از مزاحمت شبانه ای که خواب بقیه اعضای خانواده را هم مختل می کند ، راه حل هایی برای مقابله با این مشکلات خواب کودکان نوپا وجود دارد.

مشکلات خواب کودک:

بیدار شدن های نصف شبی

خواباندن بچه یکی از چالش برانگیزترین کارهاست. سوزان ظفرلطفی ، مدیر بالینی موسسه اختلالات خواب و بیداری در مرکز پزشکی نیوجرسی می گوید یافتن راه حلی برای این مورد بستگی به سن کودک دارد و اینکه آیا کودک نصف شب به طور ناگهانی از رختخوابش خارج می شود یا نه. او می گوید: “کودکان نوپا ممکن است به دلیل دندان درآوردن بیدار شوند یا بیماری.

والدین باید ریشه مشکل را پیدا کنند و ببینند که در هفته های اخیر اتفاق خاصی افتاده است یا خیر. آیا تختخواب کودک عوض شده؟ یک نوزاد جدید به خانواده اضافه شده؟ کسی که او را می خواباند عوض شده؟ یا در طول روز بیشتر می خوابد؟”

اگر بیدار شدن نصف شبی فقط یک عادت است و ربطی به دندان درآوردن یا هرگونه مشکل یا تغییر دیگر ندارد ، ظفرلطفی پیشنهاد می دهد که زمان خواب را نیم ساعتی به عقب بیندازید و در آن نیم ساعت اضافی کودک را با بازی سرگرم کنید که کودک نوپایتان را خسته کند.

اگر کودک باز هم نصف شب از خواب بیدار شد و شما را صدا زد، به اتاق رفته و کودک نوپای خود را با لالایی ، موسیقی ملایم یا هر صدای آرامش بخش دیگری آرام کنید. او می گوید: “به کودک نوپا اطمینان دهید که حالش خوب است و پس از خواباندن او اتاق را ترک کنید.” اگر این روال ادامه دار شد، باید هر شب رفتن به اتاق کودک برای آرام کردنش را پنج دقیقه به تاخیر بیندازید.

عادت های قبل از خواب که پایان نمی یابد

متخصص خواب ، دانشیار پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد ، می گوید: “هدف این است که زمان خواب را به یک تجربه مثبت تبدیل کنیم.” در خانواده های دو والدینه ، ​​زمان خواب ممکن است نامنظم باشد. او می گوید: ” یکی از والدین به دیگری می گوید من او را دیشب خواباندم. امشب نوبت توست.

یا در حالیکه یکی از والدین می خواهد کودک را بخواباند و دیگری کارهایی انجام میدهد که باعث ایجاد سر و صدا می شود و این به بحث و دعوا بین دو والد می انجامد. این بیشتر به پویایی خانواده مربوط می شود تا کودک. اما باید بدانید کودکان استرس و اضطراب والدین خود را در هنگام خواب احساس می کنند و این باعث می شود آن ها استرس داشته باشند و زمان به خواب رفتن طولانی تر شود.”

پیلیو توصیه می کند هر دو والد در اتاق خواب کودک نوپا ظهور داشته باشند و با هم او را بخوابانند. به کودک نشان دهند که با هم رابطه ی خوبی دارند تا او هم به کمک آرامشی که می گیرد زودتر به خواب رود.

مشکلات خواب کودک و خوابیدن بچه در تخت پدر و مادر

برخی از والدین ممکن است از خوابیدن با فرزندان خود لذت ببرند ، اما این می تواند در خانواده هایی نیز یک مشکل تلقی شود. به گفته پیلیو ، استفاده از تخت خواب مشترک زمانی که کودکتان هنوز سن کمی دارد می تواند در درجه اول یک مسئله فرهنگی یا اقتصادی باشد. او می گوید: “اگر خانه تان اتاق خواب جدایی دارد می توانید بچه را در اتاق خودش بخوابانید تا به جدایی عادت کند. خوابیدن بچه در اتاق یا تخت جداگانه واقعاً یک امر فرهنگی است.”

اما اگر هر دو والدین بر این عقیده هستند که بهتر است کودک در اتاق دیگری بخوابد، سعی کنید به کودک نوپای خود بگویید که وقتی در اتاق خودش می خوابد خوشحال تر هستید زیرا کودکان به طور ذاتی می خواهند رضایت والدین خود را جلب کنند. یا مثلا بگویید چیزی به نام تخت سه نفره وجود ندارد، فقط تخت دو نفره وجود دارد که برای دو نفر است، آن هم مامان و بابا!”

بچه ها ممکن است از تنهایی بترسند ، بنابراین باید به آنها اطمینان دهید در جایی که می خوابند در امنیت کامل هستند و اینکه حواستان همیشه پیش آن هاست. ظفرلطفی می گوید ترک عادت خوابیدن کنار پدر و مادر می تواند سخت باشد.

چرا وزن نوزادم افزایش پیدا نمی‌کند؟ /آیا بیماری خاصی دارد؟

او می گوید: “اگر آنها به اتاق خواب شما عادت کرده اند ، مجبورید اتاق خواب هایتان را عوض کنید و زمان بیشتری را در اتاق خوابی بگذرانید که بچه را در آن می خوابانید. چراغ ها را خاموش کنید و طوری رفتار کنید که انگار شما هم می خواهید پیش او بخوابید. سریع اتاق را ترک نکنید زیرا آن ها حضور شما را احساس می کنند. زمانی که مطمئن شدید کودک عمیقا به خواب فرو رفته اتاق خواب را ترک کنید.”

مثبت فکر کنید. به او بگویید: “مامان می خواهد کمی تنها باشد ولی باز هم به او سر می زند.” وقتی آنجا هستید موسیقی آرامی پخش کنید تا بدانند زمان خواب زمانی برای مجازات و تنبیه نیست. وقتی کودک خوابید آرام به او شب بخیر گویید و اتاق را ترک کنید. البته دزدکی هم می توانید از اتاق خارج شوید!

ثبات عادت هم مهم است. ظفرلطفی می گوید: “مثلا نی توناید یک هفته در شب به آن ها اجازه دهید تا با شما بخوابند ولی روزهای دیگر جدی باشید و بگویید باید در اتاق خواب خودش بخوابد.”

کابوس

پیلیو می گوید: “اولین کاری که می توانید انجام دهید این است که به دنبال مشکلات جسمی باشید که ممکن است خواب آن ها را مختل کند.” خروپف ، رفلاکس معده ، سوزش سر دل یا حتی آلرژی ممکن است کودک را نیمه شب بیدار کند ، نه کابوس. او می گوید:

“اگر به نظر می رسد چیزی وجود ندارد که باعث بیداری مکرر آن ها شود ، وقت آن است که در مورد کابوس ها صحبت کنیم. به آنها بگویید که اتاق خوابشان امن است و کابوس ها و رویاها مانند نقاشی ها غیر واقعی اند، به این معنی که می توانند تصویری زیبا یا ترسناک باشند.”