تاریخچه مهاجرت به ترکیه/کشور مهاجران و پناهندگان

نیوز: از قدیم الایام ترکیه به عنوان کشور مهاجرت شناخته می شود. از اوایل دهه 1960 و تا دهه 1970 ، تعداد زیادی از اتباع ترکیه به کشورهای اروپای غربی ، به ویژه آلمان غربی مهاجرت کردند. این مهاجرت تا چندی پیش از طریق طرح های اتحاد خانواده و پناهندگی ادامه یافت. اخیراً ترکیه همچنین به عنوان کشوری که به مهاجران غیرقانونی از کشورهای آسیایی مانند افغانستان ، بنگلادش ، عراق ، ایران و پاکستان به کشورهای اروپایی منتقل می شود ، تبدیل شده است. ترکیه که جمعیت آن به 70 میلیون نفر می رسد ، همچنین به مقصدی برای مهاجران غیرقانونی از کشورهای بلوک شوروی سابق تبدیل شده و برای مهاجران غیرقانونی مانند یک آهن ربای قوی عمل می کند.

مهاجرت به ترکیه

آنچه کمتر شناخته شده، این است که ترکیه مدتهاست کشور مهاجران و پناهندگان است. از سال 1923 تا 1997 بیش از 1.6 میلیون نفر بیشتر از کشورهای بالکان به ترکیه مهاجرت کردند. در طول جنگ سرد ، هزاران پناهجو از کشورهای کمونیست در اروپای شرقی و اتحاد جماهیر شوروی به ترکیه گریختند. اکثر آنها به عنوان پناهنده شناخته شدند و توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در کشورهای ثالث مانند کانادا و ایالات متحده اسکان داده شدند.

در اواخر دهه 1980 ، با شروع ورود تعداد بیشتری از پناهجویان از ایران و عراق و همچنین سایر کشورهای در حال توسعه ، این الگو تغییر کرد. ترکیه همچنین در سال 1988 و 1991 با هجوم گسترده تقریباً نیم میلیون نفر از آوارگان کرد از عراق و همچنین در سال های 1989، 1992-1995 هجوم گسترده آلبانیایی ها ، مسلمانان بوسنیایی ، پوماک ها (مسلمانان بلغاری زبان) و ترک ها را تجربه کرد.

تغییر الگوهای مهاجرت به ترکیه و تلاش ترکیه برای عضویت در اتحادیه اروپا فشارهایی را برای اصلاح سیاست های مهاجرت و پناهندگی ایجاد می کند. در مقابل، نگرانی های فزاینده ای در اروپا وجود دارد مبنی بر اینکه اگر ترکیه به عضویت اتحادیه اروپا درآید ، موج عظیمی از مهاجرت از ترکیه به اعضای توسعه تر اتحادیه ایجاد می شود.

پیشینه تاریخی

امپراتوری عثمانی ، جد جمهوری ترکیه ، سابقه طولانی در مهاجرت اختیاری ، پناهندگی و مهاجرت اجباری داشت. برخی از این جنبش ها جمعغت کمی را شامل می شد ، مانند زمانی که گروه هایی از یهودیان اشکنازیم از سرزمین های دور باواریا در طول قرن 14 به امپراتوری عثمانی آمدند. حرکات بزرگتر شامل ورود صدهزار یهودی سفاردیمی به امپراطوری در سال 1492 بود که به دلیل فرار از بازجویی های اسپانیا بود.

امپراتوری عثمانی همچنین در طی آشوب های ملی گرایانه در اواخر قرن نوزدهم ، به ویژه مجارها ، لهستانی ها و ملی گرایان پیمونتسی ، از سرزمین های امپراتوری هابسبورگ پناهنده پذیرفت. علاوه بر این ، شکست روس ها از چرکس ها در قفقاز شمالی در سال 1864 منجر به فرار یک میلیون پناهنده مسلمان به امپراتوری عثمانی شد.

افزایش تدریجی تراکم امپراتوری عثمانی و ظهور کشورهای جدید باعث شد که میلیون ها مسیحی و مسلمان از اواخر قرن نوزدهم تا اوایل قرن 20 وطن خود را ترک کنند. آوارگان (بسیاری از آنها از روی ناچاری و اجبار) شامل ارامنه از شرق آناتولی و یونانیان از آناتولی مرکزی و غربی و همچنین آلبانیایی مسلمان ، بوسنیایی ، پوماک ، تاتار و ترک از بالکان بودند.

تحسین طرح مهاجرت

سالهای اولیه جمهوری ترکیه همچنان شاهد حرکات گسترده مردم در هر دو جهت بود. مهمترین آنها تبادل اجباری جمعیت بین یونان و ترکیه در اواسط دهه 1920 بود که شامل بیش از یک میلیون یونانی از ترکیه و تقریباً نیم میلیون مسلمان و ترک از یونان میشد. دولت همچنین طرح مهاجرت را تحسین كرد كه مسلمانان و تركان از بالكان را به استقرار در تركیه تشویق می کرد.

ترکیه نیز به یک کشور پناهنده تبدیل شد. نزدیک به 100000 یهودی از اروپای تحت اشغال آلمان ، ترکیه را به کشور پناهندگی اول خود تبدیل کردند. یهودیان از مناطق مختلف اروپای اشغالی پناهندگی موقت در ترکیه یافتند که در نهایت منجر به اسکان مجدد آن ها شد ، بیشتر در فلسطین و متعاقباً در اسرائیل.

در طی جنگ جهانی دوم ، بسیاری از مردم بالکان تحت اشغال نازی ها نیز به ترکیه پناه آوردند ، از جمله مسلمانان و ترک های قومی از بلغارستان ، یونانیان از دریای اژه و ایتالیایی ها از جزایر دودکانز. بیشتر این افراد پس از جنگ به خانه های خود بازگشتند ، اگرچه برخی از بلغارستان ها به دلیل تغییر رژیم در کشورشان در همانجا ماندند. به همین ترتیب ، جنگ داخلی در یونان باعث شد تا برخی از یونانیان برای مدت زمان بیشتری در ترکیه بمانند.

>>>بیشتر بخوانید:

مناطق دیدنی ترکیه که بسیار خارق العاده است

مهاجرت

مهاجرت نیروی کار ترکیه به اروپا با توافق نامه ای که در سال 1961 توسط دولت های ترکیه و آلمان غربی امضا شد ، آغاز شد. این پیمان همزمان با رونق اقتصادی آلمان غربی و مهاجرت تعداد فزاینده ای از مهاجران داخلی ترکیه از مناطق روستایی به مراکز عمده شهری اتفاق افتاد. هدف این پیمان تأمین اقتصاد آلمان با نیروی کار موقت یعنی “کارگران مهمان” بود و تعداد بیکاران ترکیه را کمتر می کرد.

انتظار می رفت که این کارگران با مهارت های جدید به ترکیه بازگردند و به جهت گیری مجدد اقتصاد ترکیه از کشاورزی روستایی به صنعت کمک کنند. ترکیه قراردادهای مشابهی را با دیگر کشورهای اروپایی از جمله اتریش ، بلژیک ، هلند ، فرانسه و سوئد امضا کرد. با این وجود ، بسیاری از این کارگران مهمان با استقرار در خانه و حتی بردن خانواده هایشان ، انتظارات را به هم ریختند. علاوه بر این ، اغلب کارگرانی که مهاجرت کردند ماهر بودند.

رکود اقتصادی

رکود اقتصادی در اروپای غربی که با بحران نفتی سال 1973 به وقوع پیوست ، استخدام نیروی کار از ترکیه را خاتمه داد. با این حال ، رکود اقتصادی اروپا همزمان با رونق اقتصادی در خاورمیانه بود و به کارگران ترک اجازه داد به کشورهایی مانند لیبی ، عربستان سعودی و عراق مهاجرت کنند. این مهاجرت به ندرت تمام خانواده ها را درگیر می کرد.

حضور ترکیه ای ها در عراق (و تا حدودی دیگر کشورهای عربی) با جنگ خلیج فارس 1991 کاهش یافت. در همین حال ، در اوایل دهه 1990 ، شرکت های ترکیه ای در فدراسیون روسیه و سایر مناطق کشورهای مشترک المنافع قراردادهای ساخت و ساز و صنعتی را بستند و فرصت هایی را برای کارگران ، مهندسان و مدیران ترک ایجاد کردند.

مقابله با کردها

از اواسط دهه 1980 ، پناهجویان عازم اروپای غربی شده اند. آن ها به دنبال راست و ریس کردن عواقب مداخله ارتش ترکیه در سیاست های غیرنظامی در 1980 و افزایش خشونت برای سرکوب جنبش جدایی طلبانه توسط اقلیت بزرگ کرد ترکیه بوده اند که تقریباً 20 درصد کل جمعیت را تشکیل می دهد. دو طرف بر سر طیف وسیعی از موضوعات از جمله حق استفاده از زبان کردی و تقاضاها برای تشکیل یک کشور جداگانه کردی جنگیده اند. ]

طبق آمار دولت ، خشونت پیرامون مشکل کردها در ترکیه ، به ویژه در نیمه اول دهه 1990 ، منجر به آوارگی تقریبی 330،000 نفر از محل زندگی خود شد. با این حال ، انجمن حقوق بشر ترکیه تعداد آوارگان داخلی را بیش از 2.5 میلیون نفر اعلام کرده است. اکثریت این آوارگان کرد بوده اند.

طبق آمار کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در طول دهه 1990 ، تقریباً 340،000 شهروند ترکیه در کشورهای مختلف اروپایی درخواست پناهندگی داده اند. نرخ شناسایی پناهندگان از کشوری به کشور دیگر متفاوت است و طبق گزارش کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در سالهای اخیر به دلایل مرتبط با استفاده تقلبی از کانال پناهندگی کاهش یافته است.

بدترین درگیری بین نیروهای مسلح و شورشیان جدایی طلب در نیمه دوم دهه 1990 به وقوع پیوست و به دنبال معرفی تدریجی اصلاحات سیاسی ، درخواست های پناهندگی کاهش یافته است. با این حال ، تعداد نامشخصی از اتباع ترکیه ، اغلب از نژاد کرد ، همچنان در تلاش برای ورود غیرقانونی به کشورهای اتحادیه اروپا جهت جستجوی کار هستند.