چرا بعضی‌ها با وجود اینکه هدف در زندگی دارند ولی باز هم ناامید هستند؟

انسانها در مسیر رسیدن به اهداف خود ممکن است با سختی های متفاوتی روبرو شوند که این سختی ها آنها را دچار احساسات متفاوتی می‌کند. وجود هدف در زندگی باعث می شود که افراد برای ادامه راه انگیزه پیدا کنند و از تنبلی دوری کرده و با یک برنامه ریزی مدون برای رسیدن به اهداف خود تلاش کنند. اما بعضی مواقع دیده می شود که همین که فرد با یک شکست یا ناکامی مواجه می شود، خودش را می بازد و دچار ناامیدی و یاس می‌شود. او حتی این ناامیدی را به قسمت های مختلف زندگی انتقال می دهد. ما در این مقاله می‌خواهیم بررسی کنیم که چرا با وجود اینکه بعضی افراد هدف های خوبی برای خود در زندگی دارند، اما باز هم بعد از مدتی ناامید می شوند و آن هدف را رها می‌کنند.

هدف بلندمدت و راز پشت پرده آن!

ابتدا باید به این نکته توجه داشت که ما دو دسته هدف داریم: اهداف کوتاه مدت، و یک هدف بلند مدت. هدف کوتاه مدت هدفی است که در راستای رسیدن به یک هدف بزرگتر می‌باشد. متاسفانه مشکلی که در بین بسیاری از مردم وجود دارد این است که آنها هدف بلند مدت درست حسابی ندارند.

به عنوان مثال، دختری را در نظر بگیرید که هدف بلند مدتش این است که ازدواج کند. هنگامی که ازدواج می کند دیگر هدفی برای خودش ترسیم نکرده است، بنابراین دچار ناامیدی و یاس می شود. در واقع ازدواج در این جا می‌تواند هم هدف کوتاه مدت تلقی شود و هم هدف بلند مدت که این بستگی به آن فرد دارد که ازدواج را هدف کوتاه مدت ببیند یا بلندمدت. اگر کسی هدف بلند مدت خود را ازدواج بگذارد، بعد از اینکه به هدفش رسید، سریعا دچار ناامیدی می شود چون دیگر برای ادامه راه هدفی ندارد و انگیزه ای وجود ندارد.

بنابراین در قدم اول ما باید هدف بلند مدت خود را به اهداف کوتاه مدت تقسیم کنیم. اکثر هدف‌های بلند مدت، بلندمدت نیستند بلکه در یک بازه زمانی کوتاه به پایان می‌رسند. ما باید در انتخاب هدف بلند مدت، به نکات مهمی توجه کنیم، از جمله اینکه این هدف بلند مدت باید لحظه به لحظه در زندگی ادامه و تداوم داشته باشد.

به عنوان مثال، یکی از بهترین هدف های بلند مدت این است که انسان شاد و آرام بدون لزوم وجود چیز خاص زندگی کند. حال اگر کسی هدف بلندمدتش این باشد که سال ها درس بخواند و سپس ثروتمند شود و سپس خانه مد نظر خود را بخرد، ممکن است بعد از رسیدن به آن، دیگر هدف بلند مدتی در زندگی نداشته باشد. اینجا است که دچار یأس و ناامیدی می‌شود.

جابجایی اشتباه هدف بلند مدت با کوتاه مدت

بسیاری از افراد به اشتباه هدف کوتاه مدت را هدف بلند مدت انتخاب می‌کنند. به عنوان مثال، کسی که یک خانه‌ای برای خودش میخواهد بخرد، او نباید این خانه را به عنوان هدف بلند مدت در نظر بگیرد، بلکه باید هدف کوتاه مدت باشد. اگر هدف کوتاه مدت باشد و آن هدف کوتاه مدت در راستای رسیدن به یک هدف بلند مدت باشد، در این حالت آن هدف کوتاه مدت برای فرد خوشحال کننده خواهد بود.

یا مثلا کسی که هدف بلند مدتش این است که همیشه شکرگزار باشد و از زندگی لذت ببرد و با کم بسازد، این فرد همیشه شاد و خوشحال است چون هدف او هیچ وقت تمام نمی شود. او دائم به دنبال شاد بودن است. بنابراین اگر ما هدفی برای خود ترسیم کنیم که آن هدف کوتاه باشد و بعد از اینکه به آن رسیدیم دیگر برای ادامه زندگی طرحی نداشته باشیم، برای ما ایجاد حس ناامیدی می کند.

هدف نامحدود

نکته مهمی که وجود دارد این است که انسان میل دارد اهداف نامحدود داشته باشد و یا اینکه اهداف کوتاه مدت بسیار زیادی را در راستای رسیدن به یک هدف بزرگ ترسیم کند. به عنوان مثال، بسیاری از افراد که باور به جهان پس از مرگ دارند، هدفشان را سعادت اخروی می گذارند. بنابراین آن‌ها هیچ وقت در زندگی ناامید نمی شوند، چون هر چقدر که فکر می‌کنند می‌بینند هنوز به آن هدف متعالیه نامحدود نرسیده اند.

بنابراین دائم تلاش می‌کنند، برنامه ریزی می‌کنند و برای رسیدن به آن هدف بلندمدت، اهداف کوتاه مدت زیبایی می چینند. از آن جایی که روح انسان نامحدود طلب است، بنابراین به چیزی غیر از نامحدود راضی نمی شود و دائماً به دنبال رسیدن به نامحدود می باشد. حال که نامحدود خواسته روح انسان است، پس باید هدفی که در زندگی می چینیم هدفی نامحدود و بی انتها باشد. بنابراین، اگر هدف بلندمدت قابل‌قبولی بچینیم، وجود موانع در مسیر رسیدن به هدف ها هیچ وقت ناراحت کننده نخواهد بود، چون ما آن موانع را از ملزومات رسیدن به هدف بلند مدت می دانیم.

>>>بیشتر بخوانید:

قوانین موفقیت/چند نکته برای رسیدن به موفقیت

هدف بلند مدت تحریک کننده اهداف کوتاه مدت

دقت داشته باشیم که رابطه عمیقی بین هدف کوتاه مدت و اهداف بلند مدت وجود دارد. هدف بلند مدت تحریک کننده اهداف کوتاه مدت هستند. به این معنی که وقتی ما یک هدف بلند مدت صحیح برای خود ترسیم می‌کنیم، آن هدف بلند مدت باعث می‌شود که ایستگاه‌ها و توقف‌گاه‌های رسیدن به آن هدف بلند مدت را با انگیزه پشت سر بگذاریم. این ایستگاه ها و توقف‌گاه ها همان اهداف کوتاه مدتی هستند که در ما حال خوب، حس پاداش و حس رسیدن به خواسته را ایجاد می کنند. اگر کسی با هر بار رسیدن به هدف کوتاه مدت به یک خودباوری بالاتری دست پیدا کند، این خودباوری به او کمک می کند که در هدف کوتاه‌مدت بعدی موفقیت بیشتری را کسب کند.

بنابراین او هیچ وقت انگیزه خودش را از دست نمی دهد چون دائم به هدف بلند مدتش فکر می کند و در نتیجه اهداف کوتاه مدت برای او لذت‌بخش خواهند شد. به عنوان مثال، تصور کنید که فردی هدف بلند مدتش این است که دائم به مردم خوبی کند و خیر برساند. حال برای این فرد، هر هدف کوتاه مدتی در زندگی آسان خواهد شد چون او دائم به دنبال این است که فرصت هایی را برای دیگران فراهم کند تا آنها آرامش و حال خوب را تجربه کنند. بنابراین ممکن است پروژه هایی را طراحی کند که برای مردم ایجاد رفاه و آرامش کند. در نتیجه این فرد با داشتن این هدف بلند مدت، هیچگاه هدف های کوتاه مدت را رها نخواهد کرد و با امیدواری راهش را ادامه خواهد داد.