آیا دانستن مسائل جنسی برای کودک لازم است؟ این مسئله ای است که بسیاری از کارشناسان اختلاف نظراتی راجع به آن دارند.

یکی از مهم ترین خدمت به کودکان دلبندمان، تربیت صحیح آن ها است. و دانش کافی از مسائل جنسی، یکی از ارکان مهم تربیت کودکان است.
آیا آگاهی جنسی برای کودکان لازم است؟ و اگر لازم است از چه سنی باید این آموزش شروع شود؟ و چگونه؟آیا دانستن مسائل جنسی برای کودک لازم است؟این مسئله ای است که بسیاری از کارشناسان اختلاف نظراتی راجع به آن دارند.

برخی می گویند توضیح دادن این مسائل حس کنجکاوی آن ها را بیشتر بر می انگیزد و بنابراین تجسس آن ها بیشتر می شود و شاید از مسائلی که لازم نیست سر در بیاورند. برخی هم می گویند دانستن مسائل جنسی در کودکی واجب و لازم است.

به نظر من دانستن مسائل جنسی در هر سنی لازم است اما باید مسائل مربوط به هر سن متناسب به آن باشد و مرحله به مرحله کودک آموزش داده شود.
در جامعه امروزی آگاهی نداشتن از اینگونه مسائل شاید ضربه ای وحشتناک به کودک بزند و خیانت والدین به کودک به شمار آید.

آشنایی از طریق وسایل ارتباطی جمعی

ارتباط با هم سن و سالان، وسایل ارتباطی جمعی، ماهواره، اینترنت، گوشی و غیره. همه و همه می توانند کودک را در مواجهه با مسائل جنسی قرار دهند. و این آشنایی اگر از سوی هم سن و سالان یا ورودی کنترل نشده باشد می تواند ضربه ای بد به کودک بزند و شاید مسائل جنسی را آنطور و در آن حد که نمی خواهید به کودک شما بگوید.

در ماهواره یا اینترنت اطلاعات زیادی راجع به این مسئله وجود دارد و اگر کودک شما دارای اطلاعات کافی نباشد شاید ترغیب به دیدن و جستجو در اینترنت شود که مناسب سن او نیستند. پس بهتر است در کودکی به فرزند خود درباره مسائل جنسی تا حد ممکن آموزش بدهید لازم نیست تمام مسائل را مو به مو باز کنید بلکه باید حس کنجکاوی او ارضا شده و اطلاعات کلی از این مسائل داشته باشد.
کودکان از حدود ست ۳ یا ۴ سالگی شروع به شناخت اندام خود می کنند و البته آن ها را با اندام هم بازی ها و هم سن و سالان خود مقایسه می کنند. و متوجه تفاوت ها می شوند و اگر دلیلی برای آن نبینند سوالات زیادی برای شان پیش می آید.

>>>بیشتر بخوانید:

به کودکی که رابطه ی جنسی والدین را دیده است، چه بگوییم؟

تصویر سازی های ذهنی

در سنین بالاتر، ورودی های کنترل نشده مانند اینترنت و ماهواره یا دوستان ممکن است سوالات زیادی برای آن ها ایجاد کند و بر اساس آن ورودی ها، تصویر سازی های ذهنی بدی داشته باشند که از لحاظ فکری و روانی صدمات غیر قابل جبرانی به آن ها بزنند‌

در سنین نوجوانی اطلاعات بیشتر و پخته تر خواهد بود. چنانچه والدین با توجه به سن و بلوغ فرزند خود اطلاعاتی کم کم و بتدریج در اختیار او بگذارند، از بروز بسیاری مشکلات رفتاری پیشگیری خواهند کرد.
البته که آموزش و پرورش کمک شایانی در تحقق این مسئله می تواند انجام دهد. و هر چه کودک بزرگ تر و بزرگ تر می شود و به سن نوجوانی و جوانی می رسد، این اطلاعات می تواند کامل تر از طریق آموزش و پرورش ارائه شود. اگر آموزش پرورش اطلاعات کافی به دانش آموز بدهد، ذهن کنجکاو او ارضا خواهد شد. و چون اطلاعات ارائه شده انتخابی و غربال شده هستند پس مشکل کمتری پیش خواهند آمد ولی در سنین پایین تر که هنوز آمزش در مدرسه آغاز نشده است، بار این مسئولیت به عهده ی والدین می باشد.

باور غلط والدین

در واقع بسیاری از والدین به دلایل متعددی از جمله نداشتن آگاهی، احساس شرم و ناراحتی، نگرش منفی به امور جنسی، زشت دانستن بیان مسائل مربوط به امور جنسی، هراس از پیامدهای منفی این اطلاعات، انداختن بار مسئولیت بر دوش مدرسه، داشتن باورهای غلط همچون کودک خودش روزی بزرگ می شود و این مسائل را خواهد فهمید و یا این که اگر پدر و مادر درباره مسائل جنسی با کودک خود حرف بزنند، حرمت بین آنها شکسته می شود و … نه می خواهند و نه می توانند در مورد مسائل جنسی با کودک و نوجوان خود صحبت کنند.

در صورتی که اگر کودک یا نوجوان در بیرون از منزل به وسیله منابع مختلفی همچون دوستان و اینترنت و..، به طور نامناسبی با مسائل جنسی آشنا شود، کار و تلاش والدین در زمینه آموزش جنسی دو برابر خواهد شد. زیرا ابتدا باید افکار نامناسب و آموخته های نادرست فرد در زمینه امور جنسی تغییر پیدا کند و سپس آموزش مناسب و صحیح آغاز شود

بیشترین مسئولیت با والدین است. و در اصل باید دوره ی آموزشی برای آن ها در قبیل توضیح پله به پله مسائل جنسی به کودک داده شود. مثلاً یک کودک پیش دبستانی باید بداند که چه کسی و تا چه حدی می تواند به بدن او دست بزند؛ مثلاً اعضای تناسلی او از جمله قسمت هایی است که جز والدین و پزشک کسی حق مشاهده یا لمس آن را ندارد.

به تدریج باید در مورد ارزش های خانواده و این که از هر جنسی چه رفتارهایی پذیرفته است یا مسائلی مثل مفهوم حریم خصوصی، با کودکان صحبت نمود و البته باید توجه داشت که بچه ها بطور همزمان از تمام دنیای اطراف (از جمله دوست و آشنا، سایر کودکان و انواع رسانه ها) در حال دریافت اطلاعات هستند.

در تحقیقی که در زمینه منابع کسب اطلاعات جنسی در میان نوجوانان اول دبیرستان انجام شده است، آمارها نشان می دهد، ۴۴ درصد دوستان، ۲۰ درصد کتاب، ۱۳ درصد والدین، ۱۱ درصد معلمان و ۹ درصد رسانه های مختلف مانند ماهواره و اینترنت را منبع کسب اطلاعات جنسی معرفی کرده اند.

توضیح مسائل جنسی به کودک از سن ۳ یا ۴ سالگی کودک آغاز می شود و تا جوانی ادامه می یابد. حال خانواده ها چقدر می توانند در توضیح این مسائل به فرزند خود کمک کنند ریشه در فرهنگ هر خانواده ای دارد. با کودک باید طوری رفتار شود که در حین پرسیدن مسائل جنسی احساس امنیت کند و به راحتی مشکل خود را با آن ها در میان بگذارد.

و بیشتر این مسئولیت به عهده مادران است. چون کودک از وقتی نوزاد است تا وقتی به مدرسه می رود بیشتر وقت خود را با مادر خود می گذارند و بهتر است مادر با فرزند خود چون دوستی صمیمی باشد و به تمامی سوالات او صبورانه پاسخ دهد تا کودک هم او را بهترین دوست خود دانسته و در مورد هر مسئله ای ابتدا با مادر خود گفتگو و مشورت نماید.