ضیافت رمضان/ لیالی قدر

  • کد خبر : 417417
  • 11 اردیبهشت 1400 - 9:18
ضیافت رمضان/ لیالی قدر

ماه مبارک رمضان ماه نزول قرآن و ماه صعود انسان و حضرات ائمه اطهار، عدل قرآن کریم یعنی قرآن ناطق می باشند.آنچه در این میان باید مورد توجه قرار گیرد آن است که صعود دعا بدون ولایت و محبت قرآن ناطق و قرآن صامت ممکن نیست و با صعود ثقلین هر کلمه طیب و هر کلمه الهی به شفاعت علو مرتبه یافته و صعود خواهد کرد و بدون ولایت ثقلین هیچ غواصی به کنار این بحر بی پایان الهی هم نه راه یافته و نه راهی دارد .آری سفینه النجاتی وسیع باید تا انسان را با خود به دل این دریا ببرد.

افضل اعمال در ماه مبارک رمضان

امیر المومنین از رسول خدا سوال کرد:یا رسول الله افضل اعمال این ماه چیست؟فرمود: علی جان، گناه نکردن و ورع و دست کشیدن از آنچه که خدا حرام کرده است بهترین اعمال این ماه است.

 رمضان

رمضان ماه صبر

اصلا این ماه ماه ترک است و روزه هم یک عمل ترک کردنی است, همه اش نکن است. در متن روزه یک دستور انجام بده ندارد. همه اش نخورید، نیاشامید، دروغ به خدا و رسول نبندید، شهوات جنسی را ترک کنید، همه ترک و صبر است. ماه ماه صبر است و هر چیزی هم هست در صبر است.

اعمال بد در ماه رمضان نشانه ذات پلید انسان

پیامبر فرمودند: شیاطین را در این ماه غل و زنجیر کرده اند .آثارش هم پیداست. شیاطینی که ماموریت های مختلف داشتند.درهای بهشت در این ماه بر شما باز است از خدا بخواهید که بر شما نبندد و درهای جهنم بر شما بسته است از خدا بخواهید که بر شما نگشاید. هرچه مقام خطیر تر باشد، خطر سقوطش هم بدتر است. می دانید گناه در این ماه چند برابر حساب می شود؟می دانید اگر در این ماه در عین حالی که شیاطین غل و زنجیر شده اند، کسی بر اعمال بدش ادامه داد،  حاکی از این است که از ذات بد خودش بوده و از وسوسه شیطان نیست.دست و پای شیطان وسوسه کننده را که بسته اند و محدودش کرده اند، پس چرا تو هنوز عوض نشده ای؟معلوم می شود که این گناهان مربوط به ذات کثیف خودت است.امام دعا می کنند:خدایا،  مرا از لغزش ها و گناهان ساقط کننده این ماه بر حذر دار.

دعاها چه می کنند؟یک وقت همین طور که دعا می کنید استجابت با خود دعا اتحاد پیدا می کند پس دعاها را دور نپندارید.فرمود:وقتی دعا می کنید یقین کنید اجابت دعا دم در است. اجابت به دعا خیلی نزدیک است امیدوار باشید.

 رمضان

رمضان اسمی از اسماء الله

حقیقت رمضان اسمی از اسماء الله است، یک تجلی از تجلیات الهی است، این ضیافت الله است، این اسم چیزی است که خداوند تبارک و تعالی خلق و عباد مخلصین خود را به آن دعوت کرده است.این اسمی است که خداوند اولیائش را به آن مهمان کرده است.خدا همیشه این اسم را دارد و آن همیشه باقی ست.منتها وقت آن که می رسد عده ای را به مهمانی دعوت می کنند که شما بیایید، عده ای هم آنجا می مانند یک عده در رمضان ماندند، یک سال از عمرشان رمضان شد و دیگر تا اخر برایشان رمضان ماند.

امام از خدا می خواهد:خدایا همه اعضاء مرا بر رمضان و آثار رمضان تطبیق بده.یعنی وقتی این اسم در دل تجلی کرد، آن وقت، چشم، گوش و ادراکات انسان رمضانی می شود.

امام می فرماید: این گونه نیست که وقتی ماه رمضان رفت همه چیز آن برود .باید آثار ماه رمضان بماند. هر کداممان سی سال، پانزده سال، بیست سال ماه رمضان را رد کرده ایم، اگر کمی از آثارش هم مانده بود، ممکن بود به این نزدیک شویم که به ما هم بشارت بدهند دیگر از رمضان خارجتان نمی کنیم.

اقامت دائمی انسان ها در ضیافت الهی ماه رمضان

عده ای هستند که وقتی برای ضیافت می آیند دیگر بیرون نمی روند و سال ها در رمضان می مانند. نه در ماه رمضان که ماه رمضان می آید و می رود. مولا فرمودند:خود رمضان حقیقتی در عالم ملک است که در این ماه جلوه می کند.این حقیقت رفتنی و آمدنی نیست .این یک حقیقت ثابت است.شما را به دیدن این می آورند و بعد بیرون می کنند . اگر شما می توانید بیرون نروید.چرا خسته می شوید؟

حیف که از ماه رمضان غصه دار می شویم .چون انوار و رحمت هایش را نمی بینیم. عده ای از اتمام آن خوشحال هم می شوند.خوشحال می شوند که رمضان تمام شد و صبح عید فطر از ته دل می خندند که ظهر ناهار می خوریم.خوشحال نیستند که روز عید فطر روز مزد است. عده ای هم هستند که غمزده می شوند که ماه مهمانی خدا به پایان رسید و می گویند: خدایا بعد از این کاری کن که اگر از ماه خارج شدیم، آثاری از این ماه در ما بماند.

لیالی قدر

کم تر کسی هست که برکات این ماه شامل حالش نشود ولی این طور هم نیست که همه برکات این ماه شامل حال همه شود.برای این که برکات وافری هست که این برکات در شان کسی جز محبین خدا نیست.محبین گیرنده برکات وافر الهی هستند چون استعداد گرفتن دارند.خدا بخیل نیست ولی حکیم است.

حکیم یعنی کسی که هر چیزی را در جای خودش قرار می دهد.کسی نباید انتظار داشته باشد خداوند تبارک و تعالی کار غیر حکیمانه بکند.یعنی برای کور چراغ روشن کند.برای کور چراغ روشن کردن اسراف است ولی می توان این گونه دعا کرد که خدایا اول ما را بینا کن و بعد چراغی برای ما روشن کن، دست تو بسته نیست.دست خدا باز است.

در لیالی قدر دو مطلب مورد بحث است: قَدَر و بَداء .لیالی قدر وقتی از جانب حق ملاحظه شود لیالی اندازه گیری و تقدیر عالم است.

جمیع امور در این شب ها از بالا به صورت تنظیم شده نزد قطب عالم و مهبط ملائکه یعنی امام معصوم نازل می شود.ملائکه و روح که خلقی اعظم از جبرئیل است به امام نازل شده و تقدیرات را عرضه می کنند. از سوی دیگر هم چه بسا در این لیالی بتوان با التماس، درخواست، تقاضا و سوز و گداز تقدیرات را عوض کرد.خدا یک سرکار را این دنیا قرار داده است. اهل حکمت بحث های فراوانی در مورد اثرات دعا کرده اند. ایشان نقل قول های بزرگان را بیان می کنند که دعای ما چه اثری دارد؟چون هر اثری هست از بالاست و همه چیز از جانب خداست. جهت فاعلیت عالم خداست و باید او همه چیز را برای ما پیش آورد و پیش می آورد، پس دعای ما اینجا چه اثری دارد؟بعد ایشان چند قول بیان می کند. یکی از اقوال این است که درست است دعای ما ملکوت یا فوق ملکوت عالم را نمی تواند تحت تاثیر قرار دهد.در بین خلق این گونه است و انسان تاثیر می پذیرد اما آیا عالم پایین در عالم بالا که عالم الوهیت است، تاثیری می گذارد؟

مسلما در منتهای عالم، یعنی در ذات خدا اثر نمی گذارد یعنی این طور نیست که انسان با ابرام و الحاح و اصرار بر خدا اثر کند، یعنی مثلا نعوذبالله خدا حالش تغییر کند یا دلش بسوزد، این ها کفر است . عالم خلق هیچ تاثیری در عالم الوهیت، آن هم عالم الوهیت اعلی نمی گذارد.وقتی خدا قصد جواب دادن نداشته باشد، فریاد و دعای دعا کننده ، ابرام و الحاح و التماس التماس کنندگان در خدا اثر نمی گذارد و به طور کلی خدا تاثیر پذیر نیست.این از اصول محکمه و ثابت توحید است که هر اثری در خلق از خدا به وجود می آید و خلق هیچ اثری در خالق ندارد.

اصلا امکان نداشته و محال است. این مرز را باید بشناسیم و محفوظ بماند، چون مرزهای توحید اصولی دارند که اگر این اصول محکم نشود ،انسان دچار شرک می شود و به پایه های توحیدش لطمه می خورد وقتی هم به پایه های توحید انسان لطمه خورد، دیگر سایر کارهایش هم اعتباری ندارند.پس خدا مثل خلق با اصرار به تنگ نمی آید.پس اصرار ما کجا اثر دارد؟چند نظر در این مورد هست :یکی این که می گویند اصرار و درخواست ما جنبه قابلیت ما را تغییر می دهد.با این اصرار ما فقط خودمان را آماده می کنیم.ظرف دل که به سوی خدا باشد فیوضات الهی در آن می ریزد.

قول دیگر این است که درست است که انسان پایین است و ملائکه که مجریان عالم هستند، بالا هستند و فهمیدیم که ذات الهی هم تحت تاثیر واقع نمی شود اما عوامل ملکوت بر اثر اصرار تحت تاثیر واقع می شوند . مجریان امور عالم که ملائکه باشند، اختیار دارند ولی خدا امور را به صورت تفویض به آنها واگذار نکرده است .اختیار است و خیلی از امور بستگی به خودشان دارد.وقتی می بینند یک بنده ای این گونه التماس می کند، تحت تاثیر التماس های انسان قرار می گیرند. پس خدا تحت تاثیر واقع نمی شود ولی ملکوت تحت تاثیر قرار می گیرند.

منظور از لیله القدر

لیله قدر ظرف استعداد است و حضرت امام (ره) این عبارت را فرمودند:قرآن در لیله قدر فی بنیه الرسول نازل شده است، یعنی به ظرف گیرا و جادار پیامبر نازل شده است.ظرف او از همه وسیع تر بود و لذا قرآن را گرفت.لیله همان ظرف گیرنده قدر و قرآن است .لیله قدر ظرف استعداد گیرنده جمیع تجلیات الهی است، بقیه افراد هم کم یا زیاد ظرف دارند.

تکرار در عالم نیست

امیر المومنین به کمیل فرمودند:این قلب ها مانند ظرف هاست و بهترین آنها جادارترین آن ها است .هر کسی ظرفش وسیع تر بهتر است. این ظرفیت کم و زیاد هم نمی شود.یعنی هیچ کس نمی تواند بیشتر از ظرف استعدادش بگیرد و استعدادش هم بیشتر نمی شود این مسلم است، استعداد ثابت و ازلی است و علت اینکه می گویند زحمت بکشید به خاطر این است که استعدادتان را نقد کنید چون بسیاری از افراد با استعداد های کم و زیاد  هستند که استعدادشان نقد نشده و اکثرا بالقوه مانده و به فعلیت نرسیده است، ولی امکان زیاد شدن این استعداد هر چقدر که باشد، نیست. می دانید چرا؟

>>>بیشتر بخوانید:

باطن و حقیقت ماه رمضان چیست؟

برای این که افراد و موجودات مثل اعداد هستند و هیچ کدام از آنها جای یکی دیگر را نمی تواند بگیرد. همه جای خودشان را دارند و اگر یکی از آنها هم حذف شود جایگزین ندارد,یعنی ما دو چیز نداریم که مثل هم باشند تا اگر یکی را برداشتیم دیگری را در جای آن بگذاریم و خلا ایجاد نشود.این هم از عظمت خداوند است. خدا حتی یک دانه تکراری بیرون نداده است و اصلا امکان تکرار در عالم نیست، نه تنها امکان تکرار برای خدا نیست بلکه امکان تکرار برای بنده ها هم نیست.

بعضی از کارهای مشابه هست که خیال می کنید تکرار است، در صورتی که اصلا در عالم تکرار نداریم.مثلا شما سه دفعه دستتان را به هم می زنید، به ظاهر این سه دفعه تکرار است ولی در حقیقت این تکرار نیست.این ها همه جای خود را دارند، شبیه هم هستند اما تکراری نیست.تکرار در عالم نداریم و اما اینکه چرا تکرار نداریم سری در توحید دارد.

چون خداوند تبارک و تعالی واحد است و نظیر ندارد.تمام موجودات هم این خصلت را از خدا دارند یعنی هر موجودی جای خود را دارد و شما دو موجود مشابه هم در عالم پیدا نمی کنید و اگر صد در صد مشابه به نظرتان بیاید، زمانشان با هم فرق می کند و اگر زمانش هم یکی باشد، مکانش با هم فرق دارد.حتی دو سیب تکراری هم پیدا نمی شود بلکه دو تا هستند.

روزه سرچشمه تقوا

ترجمه ی آیات 183-185 سوره بقره

183_ ای افرادی که ایمان آورده اید، روزه بر شما نوشته شده است .همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد، تا پرهیزگار شوید.

184_ چند روز معدودی را باید روزه بدارید و هرکس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادی از روز های دیگر را روزه بدارد. و بر کسانی که روزه برای آنها طاقت فرساست، همچون بیماران مزمن و پیران لازم است کفاره بدهند، مسکینی را اطعام کنند. کسی که کار خیری انجام دهد برای او بهتر است و روزه داشتن برای شما بهتر است اگر بدانید.

185_ روزه در چند روز معدود ماه رمضان است. ماهی که قرآن برای راهنمایی مردم و نشانه های هدایت و فرق میان حق و باطل در آن نازل شده است. پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد و آن کس که بیمار یا در سفر است روزهای دیگری را به جای آن روزه بگیرد. خداوند راحتی شما را می خواهد، نه زحمت شما را.هدف این است که این روزها را تکمیل کنید. و خدا را برای این که شما را هدایت کرده بزرگ بشمرید.باشد که شکرگذاری کنید.

آری، روزه، عامل موثری است برای پرورش روح تقوا و پرهیزگاری در تمام زمینه ها و همه ابعاد.اثرات پربار این فریضه الهی صد در صد عائد خود انسان می شود.گرچه در ظاهر یک نوع سختگیری و محدودیت است، اما سرانجامش راحتی و آسایش انسان می باشد، هم از نظر معنوی و هم از لحاظ مادی.

لینک کوتاه : https://www.news.ir/?p=417417
  • نویسنده : ثمین شعفی
  • منبع : تفسیر نمونه , سری از عشق

برچسب ها

ثبت نظر

-