تربیت کودکان، بدون سخت گیری بیش از حد

مادران و پدرها اغلب احساس می کنند نمی توانند در تربیت درست کودکان خود برنده شوند. اگر آنها بیش از حد به بچه های خود توجه کنند ، بچه های خود را به قول معروف لوس بار می آورند. و اگر کم توجه کنند دیگران میگویند فرزندان دچار کمبود محبت می شوند. پدر و مادر بودن استرس آور اما نوعی هدیه است و برای اینکه پدر و مادر خوبی باشید.

باید فرزندان خوبی بسازید. هیچ تعریف جهانی برای “کودک خوب” وجود ندارد .چه راهی منجر به بار آوردن بچه های واقعاً خوشحال و خودکفا می شود؟این پست برخی توصیه های کلی را ارائه می دهد. مراحلی را که احساس می کنید بیشترین کاربرد را دارند انتخاب کنید .

1- به بچه های خود کارهایی را بسپارید که بتوانند تنهایی ان را کنترل کنند.

“به کودکان این فرصت را بدهید که خودشان خودشان را تربیت کنند . تحقیقات نیز از این گفته پشتیبانی می کند: کودکانی که اهداف خود را برنامه ریزی می کنند ، برنامه هفتگی خود را تعیین می کنند و کارهای خود را ارزیابی می کنند ، خودکفاتر بوده و کنترل بیشتری بر زندگی خود دارند. ما باید هم به فرزندان خود اجازه موفقیت و هم شکس در کارها و برنامه هایشان را دهیم.

من با بانکداری به اسم وارن صحبت می کردم ، و او مرا سرزنش می کرد که چرا به فرزندانم این فرصت را نمیدهم که اشتباه کنند و از ان تجربه بگیرند. من گفتم: اگر با ندانم کاری خود را به دردسر بیندازند چه؟! و او با این جمله جواب مرا داد : اینکه اشتباهی بکند و ان اشتباه برایش ۶ دلار هزینه داشته باشد خیلی بهتر از این است که  ۶ میلیون دلار به ارث ببرد ، چون در این صورت هیچ وقت موفق نمیشود روی پای خود بایستد.”

2- هیچ نگرانی درباره ی تربیت بچه های شاد نداشته باشید.

در آرزوی پرورش بچه های شاد ممکن است روش های اشتباهی را در پیش بگیریم. تمرکز بر تربیت و داشتن فرزندان شاد به جرات میتوانم بگویم که یک هدف برتر است، و امیدوارم که به خاطر خیرخواهی که انجام می دهند و عشق و محبتی که نسبت به کودکان خود نشان می دهند، بهترین حس ها را بگیرند.

اگر از وقت ها پیش به این روش توجه میکردیم الان شاید درصد ناامیدی پایین تر بود و فرزندان شادتری داشتیم. این راه هم برای کودکان و هم برای والدین بهترین است.

3- به بچه های خود نشان دهید که برای ان ها ارزش قائل هستید.

“ایام کودکی باید به بچه های ما یاد بدهد که چگونه دیگران را دوست داشته باشند ، و اگر آنها ابتدا خودشان را دوست نداشته باشند ، نمی توانند دیگران را دوست داشته باشند و اگر ما نتوانیم عشق بی قید و شرط خود را به آنها نشان دهیم ، خودشان را دوست نخواهند داشت.

>>>بیشتر بخوانید:

به کودکی که رابطه ی جنسی والدین را دیده است، چه بگوییم؟

وقتی فرزندان ما از مدرسه به خانه می آیند یا ما از کار به خانه بر می گردیم، باید همه ی فناوری ها از جمله تلفن های خود را کنار بگذاریم ، به چشمان آنها نگاه کنیم و بگذاریم انها برقی را که از دیدن انها در چشمانمان نشسته ببینند.  سپس ، باید بگوییم ، روزت چگونه گذشت؟ امروز از چه چیزی خوشت امد؟ ’آنها باید بدانند که برای ما به عنوان یک انسان مهم اند نه به دلیل نسبتی که با ما دارند.”

فرزندان خود را دوست داشته و به ان ها احترام بگذارید. کودک شما هر چه بزرگتر می شود احترام و حریم خصوصی بیشتری می خواهد اما در عین حال علاقه عمیق شما را نیز می طلبد. بنابراین به آنها عشق و اهمیت بیشتری بدهید.

4- به فرزندان خود بیاموزید بدن هیچ گونه درخواستی در کار های خانه همکاری کنند.

اگر ما فرزندان خود را از انجام کارهای خانه معاف کنیم، انها در بزرگسالی وقتی وارد محل کار خود شوند، وظیفه خود را نخواهند دانست و منتظر ان خواهند بود که دستور کار برایشان صادر شود.

مهمتر از همه ، آنها فاقد انگیزه ، و غریزه ای خواهند بود که  بتوانند آستین ها را بالا بزنند .انها به اطراف نگاه خواهند کرد و در تعجب می مانند که چگونه می توانم برای همکارانم مفید باشم؟ چگونه می توانم خواسته رئیسم را پیش بینی و قبل از انکه بگوید ان کار را به اتمام برسانم؟ ”

5- به یاد داشته باشید که مسائل کوچک نیز اهمیت زیادی دارند.

“کارهای كوچكی كه والدین انجام می دهند با نتایج خوبی برای كودكان همراه است – صحبت كردن و گوش دادن به كودك ، پاسخ گرم دادن به آنها ، آموزش حروف و اعداد به انها، بردن آنها به مسافرت و گردش. کتاب خواندن برای بچه ها در هر روز نیز بسیار مهم است.

در یکی از تحقیقات انجام شده ، کودکانی که والدین آنها در سن 5 سالگی روزانه برای آنها کتاب می خواندند، سپس در 10 سالگی علاقه بیشتری به تحصیل نشان دادند ، و به طور قابل توجهی در 30 سالگی کمتر در فقر زندگی میکردند و این در مقایسه با کسانی بود که خانوادشان برای انها در کودکی کتاب نمی خواندند.”

6- بگذارید خودشان باشند.

چیدمان اتاق خواب آنها را به عهده خودشان بگذارید،  یا به آنها نگویید که چه مشاغلی را نمی توانند و نباید انجام دهند ، این کار باعث می شود که احساس بی فایده بودن ، و همچنین ممکن است ترس از ناراحتی شما داشته باشند و نتوانند با میل و خواسته خود کاری را انجام دهند.

7- خواهر و برادر بزرگتر را درگیر تربیت خواهر و برادر کوچکتر کنید.

نباید خواهر و برادر بزرگتر را کنار گذاشت و اینگونه پنداشت که باید فقط الگو باشند. بگذارید خواهر و برادر بزرگتر در تربیت خواهر و برادر کوچکتر نقش داشته باشند – اما مسئولیت والدین بودن را به دوش آنها نگذارید.

8- قوانین خانه خود (و نکاتی که می خواهید  رعایت شوند) را به فرزندان خود بیاموزید.

ممکن است سخت به نظر برسد ، اما شما باید در خانه مرزهایی را تعیین کنید. این کار را هر چه زودتر انجام دهید ، زیرا در این صورت هنگام تنبیه آنها کمتر ناراحت می شوند.

هرچند،تنبیه بدنی  در برخی مکان ها غیرقانونی است و بسیاری از افراد ، از جمله متخصصان مراقبت از کودکان ، اعتقادی به سیلی زدن به کودکان ندارند. به روشهای بهتر و کاربردی تر در کنترل رفتار رو آورید ،برای مثال ؛ سرزنش ، هشدار، سرد رفتار کردن با حالت قهرآلود (برای مدت زمان کم )، منع انها از برخی از کارهایی که دوست دارند و ….. .