ویلیام بلیک؛ اندکی دیوانه، اندکی فیلسوف

  • کد خبر : 361999
  • 01 بهمن 1399 - 0:59
ویلیام بلیک؛ اندکی دیوانه، اندکی فیلسوف

روزنامه کیهان – رضا نوری: ویلیام بلیک شاعر، عارف و نقاش بزرگ انگلستان در قرن هجدهم است که او را از بزرگ‌ترین شاعران در انگلستان و هم ردیف با شکسپیر می‌دانند. بلیک را فردی انسان دوست، صلح طلب و آزادی خواه می‌دانستند چرا که او اندیشه هایش را بی پروا در آثارش بیان می‌کرد.

عرفان او به طرزی بی بدیل با عرفان اسلامی و به خصوص با اندیشه‌های مولانا شباهت و همسانی دارد. اندیشه‌های عرفانی بلیک که در تضاد با کلیسا و دربار بود، از او در محافل رسمی چهره‌ای منفور ساخته بود، تا جایی که وی را مجنون و دیوانه خطاب می‌کردند. بلیک نقاشی چیره دست نیز بود و از نقاشی هایش به عنوان مکمل و همراه اشعارش استفاده می‌کرد. از زیباترین و بهترین شعر‌های او می‌توان به «راهب» و «گل آفتابگردان» اشاره کرد.

یک زندگی نامه مختصر

بلیک در ۲۸نوامبر ۱۷۵۷ در لندن چشم به جهان گشود. او سومین پسر یک جوراب فروش لندنی بود. بدون داشتن معلم و به تنهایی به مطالعه پرداخت و کتاب مقدس، نوشته‌های جان میلتون، متون کلاسیک یونان، متون لاتین، اشعار شکسپیر و بن جانسون را خواند.

بلیک در سال ۱۷۷۱ شاگرد یک حکاک شد. در سال ۱۷۷۹ به عنوان حکاک برای یک کتاب فروش محلی کار می‌کرد. در سال ۱۷۸۴ به تدریج و با کمک یکی از دوستانش توانست یک حکاکی را به طور مستقل برای خود به راه اندازد. او به عنوان حکاک و شاعر به کار خود ادامه داد. بلیک تمام عمر خود را به غیر از سه سال، در لندن سپری کرد. از زمانی که چهار سال بیشتر نداشت، تصاویری ذهنی می‌دید. کارهایش ترکیبی بود از تصاویر ذهنی اش، ظلم و ستم، مرگ، باور‌ها و رویاها.

بلیک در دوازدهم آگوست ۱۸۲۷ چشم از جهان فرو بست. او را در گوری بی نام و نشان در قبرستان عمومی منطقه «بان هیل» به خاک سپردند. پس از مرگ بلیک «وردزورث»]words worth در وصف او چنین می‌نویسد: هیچ شکی وجود نداشت که این مرد بیچاره مجنون بود، اما در جنون این مرد چیزی بود که بیشتر از سلامت روانی «لرد بایرون» و «والتر اسکات» برای من جذاب بود.

کتاب‌های شاعر

نگاهی به زندگی و آثار ویلیام بلیک

ویلیام بلیک بی شک یکی از برجسته‌ترین شاعران قرن ۱۸ در انگلستان است. فردی هنرمند، عارف و شاعری که همگان او را نخستین شاعر بزرگ شعر‌های عاشقانه انگلستان می‌دانند. بلیک در حوزه نقاشی نیز فعالیت می‌کرد. او حتی به مدت ۶سال در آکادمی سلطنتی به فراگیری نقاشی پرداخت.

همزمان با انقلاب فرانسه در سال ۱۷۸۹، نخستین شاهکار‌های بلیک- «کتاب تل» و «ترانه‌های بی گناهی» – منتشر شدند. از دیگر آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: «پیوند بهشت و دوزخ» در سال ۹۳-۱۷۹۰، «انقلاب فرانسه» در سال ۱۷۹۱، «آمریکا: یک پیش گویی» در سال ۱۷۹۳، «تصورات دختران آلبیون» در سال ۱۷۹۳، «ترانه‌های تجربه» در سال ۹۴-۱۷۹۳، «اروپا: یک پیش گویی» در سال ۱۷۹۴، «کتاب یوریزن» در سال ۱۷۹۴، «کتاب لوس» در سال ۱۷۹۵، «چهار زوآ» در سال ۱۸۰۴- ۱۷۹۵، «میلتون» در سال ۰۹-۱۸۰۴، و «بیت المقدس» در سال ۲۰-.۱۸۰۴

تلفیق شعر و نقاشی

ویلیام بلیک به خاطر موضع تندی که در برابر کلیسا و دربار گرفته بود، در حدود صدسال از نظر‌ها پنهان بود و پس از آن به جهان معرفی شد و بحث‌های فراوانی در غرب و شرق درمورد اشعار و نقاشی‌های او صورت گرفت. تخیل و صحبت از آن محوری‌ترین مفاهیم شعر بلیک هستند. او تخیل را قدرتی خلاق می‌خواند که انسان برای ساختن یا تغییر دادن پیرامون خود از آن استفاده می‌کند: «شاهراه‌های زندگی من، ایده‌های من از تخیل هستند.»

نگاهی به زندگی و آثار ویلیام بلیک

بلیک در یکی از نقاشی‌های خود که به گونه‌ای مکمل و همراه اشعارش بودند، شخصیتی اسطوره‌ای را به تصویر می‌کشد که با هیبتی سالخورده و قوی هیکل، اما با دست و پایی به زنجیر کشیده شده در گوشه‌ای کز کرده است.

این اسطوره به گفته منتقدان در واقع نماد شخصی است که به دنیا زنجیر شده و ازنظر جسمی و عقلی رشد می‌کند. اما رشد عقلی او ازنظر عقل الهی و ماورایی نیست بلیک این شرح را در زیر نقاشی خود حک کرده است.

بلیک در طول زندگی خود همواره با فقر و قناعت روزگار می‌گذراند و همیشه اهداف بزرگ تری نسبت به یک زندگی روزمره در سر می‌پروراند. انسان دوستی، صلح جویی و آزادی خواهی از جمله اندیشه‌هایی بودند که او درپی آن‌ها بود. در حقیقت می‌توان ویلیام بلیک را عارفی جامعه گرا دانست. ردپای این اندیشه‌ها در اکثر شعر‌های بلیک به راحتی و به وضوح قابل مشاهده است. او با بیانی رمانتیک این اندیشه‌های عرفانی و دوستانه را بازگو می‌کرد.

دور شدن از ملکوت، مادی گرایی و علم پرستی، وحدت وجود و توجه به جهان درونی انسان و تخیل را می‌توان از جمله اندیشه‌های محوری و دغدغه‌های فکری این شاعر و هنرمند انگلیسی دانست. این مفاهیم در قالبی شبیه آنچه که ما سبک عراقی می‌دانیم شکل گرفته و همسانی عجیبی با عرفان اسلامی و بخصوص اندیشه‌های مولوی در مثنوی معنوی و غزلیات شمس دارد. بلیک سرانجام در سن ۷۰ سالگی پس از انتشار تقریباً ۱۳کتاب شعر از دنیا رفت. او تا پایان عمر همچنان بی پروا بر اندیشه‌های خود تأکید می‌کرد.

چند جمله از ویلیام بلیک:

  • «انسان خود را محصور کرده تا دنیا را از طریق شکاف‌های غار خود ببیند.»
  • «هیچ پرنده‌ای آنچنان اوج نخواهد گرفت، اگر تنها با بال‌های خود پرواز کند.»
لینک کوتاه : https://www.news.ir/?p=361999

برچسب ها

ثبت نظر

-