آشنایی با تعدادی از پیشرفته ترین سلاحهای آلمان نازی+عکس

۱- بمب افکن پنهانکار موسوم به «بال پرنده» (flying wing)

بمب افکن «هورتن هو ۲۲۹» (Horten Ho 229 bomber) که به «سلاح سری هیتلر» نیز مشهور است توانایی حمل بیش از یک تن تسلیحات نظامی را داشت و می توانست با سرعت فراتر از ۱۰۰۰ کیلومتر در ساعت در ارتفاع ۴۹.۰۰۰ پایی پرواز کند. این بمب افکن که به دو موتور توربوجت، دو توپ و راکت های R4M مجهز بود اولین هواپیمای پنهانکار جهان به شمار می آمد و اولین بار در سال ۱۹۴۴ به پرواز درآمد.

در تصویر بالا بمب افکن هورتن هو ۲۲۹ را بر فراز شهر گوتینگن در آلمان مشاهده می کنید. بر اساس اطلاعات مجله ی یاد شده، هرمان گورینگ که ریاست نیروی هوایی نازی ها موسوم به «لوفت وافه» (Luftwaffe) را در اختیار داشت با اختصاص دادن نیم میلیون مارک به دو برادر به نام های ریمر و والتر هورتن از آن ها خواست که این بمب افکن را بسازند. البته به دلیل مشکلات فراوان این بمب افکن نتوانست مدت زیادی در نبردها حضور داشته باشد. با این وجود مهندسی پیشرفته ی این هواپیمای پیچیده باعث شد که هواپیماهای پنهانکار مدرنی مانند بمب افکن «نورتروپ گرومان بی ۲» (Northrop Gruman B-2 bomber) ساخته شوند.

۲- بمب هدایت شونده فریتز ایکس (Fritz X)

بمب پیشرفته ی «فریتز ایکس» که «پدر بزرگ بمب های هوشمند» نامیده می شود ۱.۵۶۵ کیلوگرم وزن داشت و به یکی گیرنده ی رادیویی مجهز شده بود که با کمک دم پیچیده ی خود با دقت بالایی به سمت هدف هدایت شده و به آن اصابت می کرد. به گفته ی مقامات نیروی هوایی ایالات متحده این بمب می توانست در زرهی به قطر بیش از ۷۰ سانتیمتر نیز نفوذ کرده و امکان شلیک آن از ارتفاع ۲۰.۰۰۰ پایی نیز وجود داشت، که در آن زمان در تیررس تجهیزات ضد هوایی قرار نداشت. تنها یک ماه بعد از ساخت این بمب پیشرفته، نیروهای آلمانی کشتی جنگی ایتالیایی «رم» را در سپتامبر ۱۹۴۳ در ساحل ساردینیا غرق کردند. با این وجود استفاده از این بمب در میدان نبرد محدودیت هایی را به همراه داشت زیرا هواپیماهای آلمانی بسیار کمی در نیروی هوایی این کشور برای حمل چنین بمبی طراحی شده بودند.

۳- مین های متحرک زنجیردار با قابلیت کنترل از راه دور

مین های متحرک و زنجیردار ارتش آلمان با نام «جالوت» که توسط نیروهای ایالات متحده «لیسه ی آسیابانک» (Doodlebug) نامیده می شدند در واقع تانک های کوچکی بودند که از طریق یک فرمان دستی از راه دور کنترل شده و با استفاده از دو موتور الکتریکی تغذیه می شدند که بعدها این موتورها با موتورهای گازسوز جایگزین گردیدند. این تانک های کوچک طوری طراحی شده بودند که می توانستند بین ۶۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم مواد منفجره ی بسیار حساس را به سمت مواضع دفاعی دشمن برده و آن ها را نابود سازند. نازی ها بیش از ۷.۰۰۰ از این تانک های موسوم به «جالوت» ساخته بودند و بدین ترتیب راه را برای سلاح های با قابلیت کنترل رادیویی هموار کردند.

۴- جنگنده ی پیشرفته ی مِسِر اشمیت می ۱۶۳ کومت (Messerschmitt Me 163 Komet)