ماهنورد راشد فعلا مراحل طراحی را سپری میکند و قرار است در ۲۰۲۲ تولید شده و پیش از ارسال به سوی ماه در ۲۰۲۴ مورد آزمایش قرار گیرد. راشد با ۴ چرخ و ۱۰ کیلوگرم وزن بسیار سبکتر از فضاپیمای ۱۴۰ کیلوگرمی چین است که آخرین بار روی کره ماه فرود آمد. طول و عرض کاوشگر به ترتیب ۵۳.۵ و ۵۳.۸۵ سانتی متر مربع بوده و ارتفاع آن هم از ۸.۴۹ سانتیمتر فراتر نمیرود.
کاوشگر امارات قرار است در مکانی نزدیک به خط استوا فرود بیاید که پیش از این مورد اکتشاف قرار نگرفته است. «عدنان الرئیس»، مدیر برنامه مریخ در MBRSC میگوید:
«ما برای اولین بار تصاویری از این ناحیه خاص را ثبت و ارائه خواهیم کرد و دانشمندان در سراسر دنیا امکان مطالعه آنرا خواهند داشت.»
این کاوشگر به دو دوربین با رزولوشن بالا، سنسور ۳ بعدی زمان پرواز و همچنین دوربین میکروسکوپی مجهز خواهد بود که امکان ثبت جزییات با وضوح بالا و عکسبرداری حرارتی را به آن میدهند. یکی دیگر از تجهیزات ردیاب لانگمویر است که در بررسی پلاسما کاربرد دارد و ممکن است به مشخص شدن دلیل چسبناک بودن غبار روی ماه کمک کند. پیش از این هندیها سعی در فرود فضاپیمایی با این ابزار داشتند که در نهایت به شکست انجامید.
فرود آوردن کاوشگر روی سطح ماه بسیار دشوار و پیچیده است تا جایی که ۵۰ درصد ماموریتهایی که با این هدف صورت میگیرد به شکست منتهی میشود. از اینرو امارات تصمیم گرفته به جای توسعه فرودگر بومی با ناسا یا شرکتهای دیگر همکاری کند. با مشخص شدن فرودگر باید سراغ راکت رفت که در این مورد هم گزینههای نظیر ژاپن، روسیه و اسپیس ایکس در دسترس هستند.
سازمان فضایی امارات امیدوار است نتایج این پروژه به یافتن پاسخ برای برخی سوالات در مورد نحوه شکلگیری منظومه خورشیدی و همچنین تاسیس پایگاهی تحقیقاتی روی کره ماه کمک کند. الرییس میگوید:
«این ماموریت یک هدف استراتژیک دیگر هم دارد که ارتقای قابلیتهای تحقیقاتی و توسعهمحور کشور است و علاوه بر این نسل جوان را به تحصیل در حوزههای علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات تشویق میکند»
ارسال ماهنورد تا کنون چندان رایج نبود و حتی تعداد مریخ نوردها از این دستگاهها بیشتر است اما اکتشافات اخیر درباره وجود منابع آبی باعث شد کشورهای دیگری از جمله آمریکا، بریتانیا، روسیه و ژاپن نیز در صف پرتاب ماهنورد قرار بگیرند.