شیوع و گسترش کرونا زندگی تمام مردم جهان را تحت تاثیر قرار داده است اما وضعیت زندگی اقشار آسیبپذیر مثل کارگران روزمزد نسبت به دیگران تحت بیشتر تحت قرار گرفتهاست.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از بیبیسی، کارگران روزمزد هندی یکی از گروههایی هستند که بیشترین صدمه را از بیماری کووید ۱۹دیدهاند. مرگ و میر و ناامیدی ناشی از گسترش کرونا کارگران روز مزد هندی را مجبور به مهاجرت میکند ولی مهاجرت کارگران گاهی با سرکوب پلیس هند روبرو میشود.
دولت هندوستان درنظر داشت تا با طرحهای حمایتی خود از کارگران روزمزد این کشور حمایت کند یا حقوقی را به کارگران رزومزد بپردازد. درحالیکه دولت در این زمینه چند طرح حمایتی را وعده داده بود اما هیچ حمایتی از کارگران روزمزد نشده است و آنها در فقر و گرسنگی بیشتر فرو میروند.
کارگران روزمزد هندی مجبور به بازگشت به روستاهای خود هستند. آنها درحالیکه توانایی تامین مخارج زندگی در شهرهای بزرگ را ندارند، سفرهای طولانی بدون آب و غذا را آغاز میکنند.
میانگین قیمت خرید بلیت اتوبوس یا قطار در هندوستان حدود ۲۵۰۰ روپیه است. پرداخت هزینه سفر برای کارگرانی که مدت زیاد بیکار بودهاند، بسیار زیاد است و این امر سفر را برای آنها مشکل میکند. در این شرایط کارگران و خانواده پرجمعیت آنها مجبور هستند برای بازگشت به سرزمین مادری خودشان کیلومترها پیادهروی کنند.
یکی از این کارگران در مصاحبه با خبرنگار بیبیسی میگوید: من حتی نمیتوانم کودکانم را به درستی سیر کنم. بیکار هستم و هیچ کاری برای انجام وجود ندارد. دولت هیچ حمایتی از ما نمیکند، در این شرایط چه کسی کودکانم را سیر میکند؟
بسیاری از کارگران روزمزد هندی این وضعیت را دارند. پیش از شیوع کرونا، کارگران هند این وضعیت را تجربه کردهاند ولی با گسترش کرونا در سطح جهان و تعطیلی کارخانهها وضعیت آنها بسیار خطرناک شده است.
بسیاری از کارگران روزمزد هندی با امید به زندگی بهتر تصمیم به بازگشت به سرزمین مادری خود میگیرند ولی با ممانعت پلیس هند روبرو میشوند. پلیس هند به دلیل جلوگیری از گسترش کرونا از مهاجرت کارگران و خانوادههای آنها جلوگیری میکند و این خودداری گاهی به خشونت کشیده میشود که درنتیجهی آن گاهی اوقات از باتون یا شوکر استفاده میشود.