فناوری پتنت شده توسط شرکت بوئینگ تنها در برابر موج ناشی از انفجار از افراد و تجهیزات محافظت میکند. البته بسیاری از خودروهای نظامی توسعه یافته به خودی خود قابلیت مقاومت در برابر موج انواع گلولههای انفجاری را داشته و میتوانند تا حدودی سرنشینان را از آسیب حفظ کنند.
براساس اطلاعات ارائه شده بوئینگ در سیستم خود با استفاده از سنسورهایی انفجار را در حاشیهی وسیلهی مورد نظر تشخیص داده و سپس به محاسبهی زمان و مکان دقیق وقوع انفجار میپردازد. سپس براساس اطلاعات به دست آمده، سپری متشکل از الکتریسیته یا انرژی مایکرویو تشکیل شده و بخشی از مولکولهای هوای موجود در آن ناحیه را گرم میکند که نتیجهی آن ایجاد لایهای از پلاسما بین خودرو و نقطهای است که انفجار در آن روی داده است. دمای پلاسما و تراکم آن باعث میشود تا موج انفجار حاصل شده جذب شده و بخشی از آن نیز منحرف شود.
در اسناد مربوط به پتنت ثبت شده، تصویر یک هامر مورد استفاده از در ارتش مشاهده میشود، اما براساس اطلاعات منتشر شده، میتوان از این فناوری برای حفاظت از انواع وسایل نقلیهی نظامی شامل انواع زیردریاییها، ساختمانها و کشتیها استفاده کرد.
محاسبهی میزان قدرت دفاعی با استفاده از این فناوری نیز در شرابط مختلف بسیار متفاوت است. برای مثال در وسایل نقلیهی سبکی نظیر هامر شاید نیاز باشد تا برای انواع انفجارها از سپر الکترومغناطیس استفاده شود، اما در مورد سایر وسایل نقلیه و نظامی سنگین نظیر تانکها میتوان طوری برنامهریزی کرد تا در صورت وقوع انفجارهای سنگین بتوان از تشکیل سپر دفاعی بهره برد. براساس اطلاعات ارائه شده این سیستم از وجود یک پایگاه دادهی متشکل از انفجار انواع بمبها بهره خواهد برد تا از این طریق سیستم قادر به تصمیمگیری باشد.