هولاند: من نه رونالدو هستم، نه زلاتان!

نیوز/ فرخ حسابی؛ منطقه‌ای تاریک در حومه شهر دورتموند. تا مرکز شهر با ماشین حدود ۲۰ دقیقه فاصله است. چند سوله و انباری چشم‌انداز منطقه را تشکیل می‌دهند. آسمان تاریک و هوای سرد کمکی به زیبایی منطقه نمی‌کنند. مرکز تمرین بوروسیا تنها جای جذاب در این منطقه است. مدیر رسانه‌ای باشگاه دورتموند به مهمان‌ها خوش‌آمد می‌گوید: «فقط خواهشی که دارم این است که خیلی نزدیک زمین تمرین راه نروید، مربی ما خوشش نمی‌آید. همین قسمت بمانید ارلینگ می‌آید. وقتی با او حرف بزنید متوجه می‌شوید که چقدر جواب‌هایش کوتاه است.» (می‌خندد)

این مقدمه مجله معتبر فرانس فوتبال برای مصاحبه با ارلینگ براوت هولاند، پدیده این روز‌های فوتبال اروپا و مهاجم جوان بوروسیا دورتموند است. هولاند اهل مصاحبه نیست، یکی از گزارشگران تلویزیون اکیپ در مورد او می‌گوید: «با او هشت دقیقه صحبت کردم و به این رکوردم افتخار می‌کنم.» (با خنده)

با وجود شهرت فراوانی که این روز‌ها در فوتبال اروپا و جهان پیدا کرده نمی‌خواهد کسی حرف‌هایش را بشنود. به رکورد‌هایی که در راه است فکر می‌کند، به اینکه امشب قرار است در لیگ قهرمانان مقابل زوج دفاعی تیاگو سیلوا و کیمپمبه در پاری‌سن‌ژرمن قرار بگیرد. چون هیچ‌کس هنوز در مورد پدیده، چیز زیادی نمی‌داند. مربی دورتموند هم می‌گوید هولاند زیاد حرف نمی‌زند. ارلینگ از راه می‌رسد خیلی سریع به نمایندگان فرانس فوتبال می‌گوید: «سلام. بریم شروع کنیم، وقت را تلف نکنیم.» پنج دقیقه عکاسی می‌کند و مدام می‌گوید: «بس است؟ خوب است؟» و بعد از آن هم سریع روی صندلی می‌نشیند تا مصاحبه شروع شود.

به نظر می‌رسد از مصاحبه متنفری، درسته؟
کی گفته؟

هر جا مطلبی در مورد تو دیدیم این را نوشته بودند؛ و اینکه طولانی‌ترین مصاحبه‌ات در نروژ بوده که هشت دقیقه طول کشیده.
نه. نباید این حرف‌ها را باور کنید. بستگی دارد که چه کسی دارد با من مصاحبه می‌کند و چه سؤالاتی از من می‌پرسد.

الان با ما اوکی هستی؟
(شانه‌اش را بالا می‌اندازد، به نشانه اینکه شروع کنیم ببینیم چه می‌شود!)

حس می‌کنی زندگی‌ات در چند ماه اخیر متحول شده؟
نه واقعاً. به عنوان یک بازیکن معمولی به دورتموند آمدم و هنوز هم یک بازیکن معمولی هستم. چیزی تغییر نکرده.

اما همه دارند در مورد تو حرف می‌زنند. در ایتالیا، انگلیس، اسپانیا، فرانسه و.
اگر شما این‌طور می‌گویید، شاید درست است. من نمی‌دانم. من اخیراً در این کشور‌ها نبوده‌ام، اما خوب است که چنین چیزی می‌شنوم. معنی اش این است که دارم کار‌های خوبی انجام می‌دهم.

در شبکه‌های اجتماعی هم فعال هستی. باید آنجا متوجه هیاهویی که در مورد تو در چند هفته اخیر به وجود آمده، شده باشی.
من در شبکه‌های اجتماعی هستم، اما از آن‌هایی نیستم که همه چیز را چک کنم و همه چیز را در مورد خودم بخوانم؛ بنابراین چیزی نمی‌دانم.

از زندگی جدیدت راضی هستی؟
آره راضی هستم، اما همچنان می‌خواهم از فوتبال بیشترین لذت را ببرم و اگر چیزی برایم کنار زندگی جدیدم اتفاق بیفتد، خیلی خوب است.

به نظر می‌رسد یک آدم همیشه ناراضی هستی، درست است؟
دقیقاً. اگر گل نزنم، خوشحال نیستم. البته به عملکردم هم بستگی دارد. همیشه دنبال این هستم که بهتر شوم و بیشتر پیشرفت کنم.

از اینکه در بازی رفت مقابل پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان دو گل زدی و برنده شدید، راضی هستی؟
(کمی فکر می‌کند). آره اوکی بود. دو تا گل زدم، اما اشتباهات زیادی هم در طول بازی داشتم. پس بهتر است بگویم می‌توانستم خیلی بهتر از آن باشم.

واقعاً؟
بله واقعاً. خیلی اشتباه داشتم.

پس اگر گل نزنی چه کار می‌کنی؟
بستگی دارد. فقط موضوع گل زدن نیست که اهمیت دارد. گفتم که به کل مسابقه بستگی دارد. من همه چیز را در نظر می‌گیرم.

فکر می‌کردی به این سرعت تبدیل به یک بازیکن بزرگ شوی؟
از وقتی بچه بودم می‌دانستم که می‌توانم به چنین جایگاهی برسم. می‌دانستم که می‌توانم تفاوت ایجاد کنم. الان هم می‌دانم که در آینده می‌توانم خیلی بهتر از این شوم.

الان ۱۹ سال داری. فکر می‌کنی هنوز نوجوانی یا یک مرد کامل شده‌ای؟
سؤال خوبی است. (باز هم به فکر فرومی‌رود) باید بگویم ۵۰-۵۰. گاهی مثل یک نوجوان هستم و گاهی یک مرد. فراموش نمی‌کنم که هنوز فقط ۱۹ سال دارم، خیلی چیز‌ها هست که هنوز باید یاد بگیرم.

می‌گویند اصلاً بیرون نمی‌روی، اصلاً الکل نمی‌نوشی، اصلاً فست‌فود نمی‌خوری و اینکه کل زندگی‌ات فوتبال است.
بهتر است بگوییم همه چیز بستگی به زمان دارد. الکل مصرف نمی‌کنم، اما ممکن است فست‌فود بخورم. در طول فصل این کار را نمی‌کنم، اما در دیگر مواقع شاید بخورم.

پدرت می‌گوید تو از کریستیانو رونالدو الگو برداری می‌کنی.
شاید.

اعتماد به نفسی که داری از کجا می‌آید؟
از همه مربیانی که داشته‌ام. چه در نوجوانی و چه در فوتبال حرفه‌ای. همچنین به لطف آدم‌هایی است که دور و برم دارم که واقعاً برایم مهم هستند. بخش زیادی از آن هم ذاتی است، من واقعاً به خودم اعتماد دارم، همیشه.

در بازی رفت مقابل پاری سن ژرمن، ۶۰ متر را در ۶ ثانیه دویدی، چطور می‌توانی با قد ۱/۹۴ این‌قدر سریع بدوی؟
مادرم قهرمان دو و میدانی بود و خیلی سریع، پدرم هم همین‌طور. خوش‌شانش بودم از این بابت. چون از هر دوی آن‌ها به ارث برده‌ام.

الان کدام‌یک از این دو هستی؟ یک کریستیانو رونالدو که خودش را وقف تمرین و جزئیات می‌کند یا یک زلاتان که قدبلند است و تکنیکی و تا حدودی از خود راضی.
نمی‌دانم. دوست دارم خودم را با دیگران مقایسه کنم. فقط می‌خواهم خودم باشم. همیشه همین از همه چیز بهتر است.

توپ بازی رفت مقابل پاری‌سن‌ژرمن را نگه داشتی؟
نه آن شب فقط دو گل زدم. باید سه گل بزنید تا بتوانید توپ را برای خودتان بردارید.

هدف خاص و مشخصی در فوتبال داری؟
می‌خواهم تا جایی که می‌توانم جام‌های بیشتری ببرم. تا جایی که ممکن است. هر فوتبالیستی دوست دارد جام‌های زیادی را ببرد من هم همین‌طور.

زمان‌هایی که به فوتبال فکر نمی‌کنی چه کاری انجام می‌دهی؟
همه زندگی من فوتبال است. من خیلی فوتبال تماشا می‌کنم، وقتی در خانه هستم فقط بازی‌های مختلف می‌بینم، اما اگر مجبور باشم کار دیگری انجام دهم، ترجیح می‌دهم فیلم نگاه کنم.