استقلال هیچ شناختی از پاختاکور نداشت

به 

نیوز: به گزارش ورزشی, ( استقلال هیچ شناختی از پاختاکور نداشت ) مهدی پاشازاده به‌عنوان یک پیشکسوت و مربی استقلالی در خصوص شکست این تیم برابر پاختاکور ازبکستان گفت: «جریان مسابقه نشان داد حریف شناخت کاملی از تیم ما داشت و متأسفانه موفق شد تمام برنامه‌هایش را در زمین اجرایی کند و به نتیجه دلخواه برسد، البته در شکست استقلال اشتباهات فردی نقش پررنگی داشت.

استفلال در مقابل پاختاکور جای غفوری را پر نکرد

استفاده از محمد دانشگر در پست دفاع راست کمکی به خط دفاعی نکرد و اگر در غیاب وریا غفوری بازیکنی برای این پست در اختیار نبود کادر فنی می‌توانست از سیستم سه دفاعه استفاده کند و در جریان بازی هم مشاهده کردیم خط هافبک تیم پاختاکور نبض بازی را در دست گرفته و چگونه استقلال را پرس می‌کند. مسلماً اگر تعداد بازیکنان خط میانی تیم ما بیشتر بود، می‌توانستیم در میانه میدان بازی را تحت کنترل بگیریم.»

مدافع اسبق تیم ملی در ادامه گفت: «استقلال سه مهاجم خوب و زهردار دارد ولی دیاباته، مطهری و قایدی در بیشتر دقایق مسابقه از جریان بازی خارج بودند.

در زمانی‌که تحت پرس حریف هستید ارسال پاس بلند پشت مدافعان کناری حریف باعث می‌شود عقب بکشند، این خودش در فوتبال نوعی پاتک محسوب می‌شود. در کل مشخص بود پاختاکور تیم استقلال را کامل آنالیز کرده ولی ما در عمل نشان دادیم شناخت خاصی از حریف نداریم.»

از پاشازاده در خصوص شرایط بدنی بازیکنان سؤال کردیم که گفت: «پاختاکور سومین حریف استقلال در قطر بود ولی این تیم ازبکستانی قبل از اینکه با استقلال بازی کند، چهار بازی را پشت‌سر گذاشته و در پنجمین مسابقه برابر تیم ما قرار گرفت و ضعف بدنی بازیکنان تیم استقلال برابر حریف ازبکستانی مشهود بود.

فوتبال ما از نظر بدنی و بدنسازی مشکلاتی دارد که به این راحتی‌ها قابل حل نیست، چون هم به امکانات احتیاج داریم و هم به فرهنگ حرفه‌ای نزد بازیکنان! آیا همه بازیکنان فوتبال ما بعد از اتمام تمرین به منزل رفته و استراحت می‌کنند؟ ساعت خواب، نحوه صرف غذا و فعالیت‌های اجتماعی آن‌ها حرفه‌ای است؟ یکی از مسائل مهم در بحث ریکاوری ماساژ است. مثلاً می‌دانید کریس رونالدو ماساژور اختصاصی دارد و بعد از هر مسابقه دو ساعت تمام ماساژ می‌گیرد؟»

مدافع اسبق تیم بایرلورکوزن آلمان گفت‌: «۲۰ سال قبل که عضو این تیم بودم، سه یا چهار ساعت قبل از زمان تمرین به باشگاه می‌رفتیم و ناهار را همان‌جا می‌خوردیم. چند اتاق بزرگ در اختیار بازیکنان بود تا هر کس دوست دارد روی تخت‌ها دراز بکشد و استراحت کند یا مثلاً دو ساعت بخوابد.

نورپردازی اتاق‌ها طوری بود که به فرد آرامش می‌داد، اما در کشور ما می‌بینیم بعضی تیم‌ها کنار زمین لباس عوض می‌کنند یا بعضی بازیکنان‌مان یادشان می‌رود کفش ورزشی یا جوراب‌شان را سر تمرین بیاورند و خیلی مسائل دیگر که گفتنش چیزی را تغییر نمی‌دهد.»