مرثیه ای برای مرگ های دردناک معدنچیان کرمان

حوادث نیوز: ( معدنچیان کرمان ) امروز گریه های من و قلم بی شباهت به ضجه های کودکان یتیم و ناله های همسران داغدار کارگران معدن کرمان نیست که در زیر آوار بی مهری ها و سهل انگاری ها مدفون شدند.

به گزارش گروه حوادث نیوز: «سیاه شدگان سپیدرویی» که در تونل های اعماق زمین «سنگ های سیاه» را برای سرافرازی این مرز و بوم به آغوش می کشند تا «لکه سیاهی» بر دامن سفید «ایران» ننشیند اما در این میان گویی فریادهای غمبار و قصه های پرغصه این «دلاورمردان سیاه شده» از تنگنای «تونل های وحشت» بیرون نمی رود. همین کارگران زحمتکش که حقشان در طرح همسان سازی هم به سخره گرفته شد و بازنشستگانشان فقط از مزایای ۲۰ سال پرداخت حق بیمه برخوردار شدند در نیمه اردیبهشت «فریاد احقاق حق» برآوردند و برای رسیدگی به مشکلات شغلی خود دست به اعتراض زدند اما باز هم صدایشان فقط در اعماق زمین بازتاب یافت و گوش های خودشان را خراشید! امروز وقتی ضجه های دردناک قلم را شنیدم کلاهک پلاستیکی را بر سرش کشیدم تا تنها رگ وجودش را نخشکانند اما دیگر جان به لب قلم رسیده است، فریادهایش پایانی ندارد، او برای خون های ریخته شده در معدن راور کرمان، آق دربند سرخس، زمستان یورت گلستان و … زار می زند و با اشک و ناله کودکان یتیمی همراه است که چشم به در دوخته اند تا به «چهره سیاه شده» پدر بوسه زنند!

ریزش سنگ در معدن باجیگران یک کشته برجای گذاشت | پایگاه خبری جماران

معدنچیان کرمان

چهره ای که خود سیاه نشده است بلکه «بهشت نشینان» تلاش کرده اند تا با سیاه کردن چهره این مردان سپیدروی بر اریکه چند روزه وزارت و صدارت تکیه زنند! امروز کسی صدای کارگر را از دل خاک های ایران زمین نمی شنود، کارگران حتی برای دریافت دیه نقص عضو خود نیز باید به پیمانکاران التماس کنند اگر خود آن ها مقصر وقوع حادثه نباشند! و گاهی نیز سرافکنده باز می گردند! قلم امروز برای معدنچیانی فریاد می زند که پس از نقص عضو دیگر از کار اخراج می شوند و هر روز با نگاه کردن به چشمان اشکبار فرزندانشان ذره ذره و ایستاده می میرند! واگذاری ناشیانه بخش های معدنی و صنعتی بسیاری از تولیدی های کشور به بخش خصوصی، کارگران را نیز با کلنگی شکسته روبه رو کرده است و آن ها با چنگ و دندان برای سرافرازی و سپیدرویی ایران، تلاش می کنند تا شاید روزی صدایشان شنیده شود. تا کسی جان آن ها را قدر بداند و حداقل با «ایمن سازی» محیط کار و توجه به نیازهایشغلی وانسانی این قشر بی توقع، پرچم پرافتخار و سه رنگ این سرزمین را بر بلندای تولید و قطع وابستگی به خارج به اهتزاز درآورد! شاید فریادهای مرثیه گونه قلم روزی شنیده شود شاید… .

جلیقه ۷ کیلویی جان ۷۰ درصد محیط بانان شهید را نجات می‌داد

خلیل سجادپور