به گزارش نیوز، این روزها به هر کسب و کار و کاسبی که نگاه بیندازید، با واژههایی نظیر ورشکستگی، خسارت و افت مواجه میشوید، اما بازار دلالها در این فوتبال بازاری بسیار داغ و مطلوب است. بازاری که نه تنها رکود نمیشناسد که هر روز رونق بیشتری میگیرد.
آپشنهای عجیب
قبول داریم زمانه عوض شده. گذشت آن زمان که بازیکنان برای دل هواداران بازی میکردند، اما اینکه در روزهای بیرمقی هواداران، بازیکنان هر روز آپشنهای جدید به قراردادهایشان اضافه کنند، عجیب به نظر میرسد. اینکه اگر باشگاه تا پیش از انتهای فصل، ۹۰ درصد تعهداتش را ندهد، قرارداد به صورت یکطرفه فسخ خواهد شد، از مواردی بود که در هفتههای اخیر با آن مواجه شدهایم. بازیکنانی که در یک هفته اخیر برای مذاکره با یکی از باشگاههای بزرگ به تهران آمدهاند، همگی از این بند جالب حرف زدهاند و خواهان ورود این بند به قراردادشان شدهاند!
یک باشگاه در اختیار یک دلال
دلالها حالا محدوده امپراتوری ایجاد کردهاند. پیش از این یک بازیکن میگرفتند و حالا بیشتر دوست دارند اختیار تیم و نفس هواداران را در دست داشته باشند. حالا دلالهای بزرگ ترجیح میدهند یک باشگاه با همه بازیکنانش را در اختیار داشته باشند و هر سال برای تمدید قرارداد دو یا چند بازیکنشان با باشگاه پای میز مذاکره بنشینند. به این ترتیب باشگاه هر سال مجبور به قبول پییشنهادهای آنها میشود. پیشنهادهایی که هر سال سختتر و عجیبتر میشود.
قرارداد ۱۰ میلیاردی عادی شده
زمانی که علی دایی به پرسپولیس آمد، بازیکنانی نظیر مهدی طارمی و احمد نوراللهی را با خود به تیم آورد. قرارداد اولیه طارمی ۷۰ میلیون تومان بود، اما حالا حقوق ماهانه در این حد هم شوخی محسوب میشود. یکی نیست بپرسد چرا استعدادیاب در این فوتبال نیست تا استعداد جوان و ارزان جذب کند و هزینه باشگاهها را پایین بیاورد. آیا وجود استعدادیابها نان چرب بعضیها را آجر میکند؟ یک روزگاری بازیکنان ایرانی آرزوی قرارداد یک میلیاردی داشتند، اما حالا قرارداد بالای ۱۰ میلیارد تومان اصلاً عجیب نیست. حالا دلالها برای بازیکنان معمولیشان هم پیشنهادهای سرسامآور ۱۲،۱۰ میلیارد تومانی میدهند!
دلالها میتازند
این اعداد و ارقام سرگیجهآور تنها به این دلیل عادی شدهاند که دلالها اختیار فوتبال ما را به دست گرفتهاند و، چون راه تنفس تیمها را در اختیار دارند، باشگاهها راهی جز تن دادن به خواستههای آنها پیشروی خود نمیبینند. دلالها مسیر حرکت تیمها را تعیین میکنند، بازیکن و مربی به تیمها میدهند و اختیاردار شده اند و البته به دلیل وضعیت اسفبار فوتبال ما که نتیجه مدیریت فدراسیون فوتبال است، این اوضاع آشفته کاملاً طبیعی به نظر میرسد.
کاش یکی به فریاد فوتبال برسد
نکته دردآور قصه این است: اعداد و ارقامی که درباره آنها صحبت میکنیم، همگی از جیب خالی مردم هزینه میشود؛ هم پول هنگفت برای بازیکنان و مربیان و هم پورسانت کلان برای دلالها. همه اینها از جیب مردم هزینه میشود. نگاهی به تیمهای لیگ برتر بیندازید تا بدانید تاخت و تاز دلالها در چه زمینی صورت میگیرد. ۹۰ درصد تیمها دولتی هستند و صدها میلیارد بودجه این تیمها از جیب مردم هزینه میشود. کاش یکی بود که این را میدید و در این اوضاع خراب اقتصادی به فریاد فوتبال و مردم میرسید.
آپشنهای عجیب
قبول داریم زمانه عوض شده. گذشت آن زمان که بازیکنان برای دل هواداران بازی میکردند، اما اینکه در روزهای بیرمقی هواداران، بازیکنان هر روز آپشنهای جدید به قراردادهایشان اضافه کنند، عجیب به نظر میرسد. اینکه اگر باشگاه تا پیش از انتهای فصل، ۹۰ درصد تعهداتش را ندهد، قرارداد به صورت یکطرفه فسخ خواهد شد، از مواردی بود که در هفتههای اخیر با آن مواجه شدهایم. بازیکنانی که در یک هفته اخیر برای مذاکره با یکی از باشگاههای بزرگ به تهران آمدهاند، همگی از این بند جالب حرف زدهاند و خواهان ورود این بند به قراردادشان شدهاند!
یک باشگاه در اختیار یک دلال
دلالها حالا محدوده امپراتوری ایجاد کردهاند. پیش از این یک بازیکن میگرفتند و حالا بیشتر دوست دارند اختیار تیم و نفس هواداران را در دست داشته باشند. حالا دلالهای بزرگ ترجیح میدهند یک باشگاه با همه بازیکنانش را در اختیار داشته باشند و هر سال برای تمدید قرارداد دو یا چند بازیکنشان با باشگاه پای میز مذاکره بنشینند. به این ترتیب باشگاه هر سال مجبور به قبول پییشنهادهای آنها میشود. پیشنهادهایی که هر سال سختتر و عجیبتر میشود.
قرارداد ۱۰ میلیاردی عادی شده
زمانی که علی دایی به پرسپولیس آمد، بازیکنانی نظیر مهدی طارمی و احمد نوراللهی را با خود به تیم آورد. قرارداد اولیه طارمی ۷۰ میلیون تومان بود، اما حالا حقوق ماهانه در این حد هم شوخی محسوب میشود. یکی نیست بپرسد چرا استعدادیاب در این فوتبال نیست تا استعداد جوان و ارزان جذب کند و هزینه باشگاهها را پایین بیاورد. آیا وجود استعدادیابها نان چرب بعضیها را آجر میکند؟ یک روزگاری بازیکنان ایرانی آرزوی قرارداد یک میلیاردی داشتند، اما حالا قرارداد بالای ۱۰ میلیارد تومان اصلاً عجیب نیست. حالا دلالها برای بازیکنان معمولیشان هم پیشنهادهای سرسامآور ۱۲،۱۰ میلیارد تومانی میدهند!
دلالها میتازند
این اعداد و ارقام سرگیجهآور تنها به این دلیل عادی شدهاند که دلالها اختیار فوتبال ما را به دست گرفتهاند و، چون راه تنفس تیمها را در اختیار دارند، باشگاهها راهی جز تن دادن به خواستههای آنها پیشروی خود نمیبینند. دلالها مسیر حرکت تیمها را تعیین میکنند، بازیکن و مربی به تیمها میدهند و اختیاردار شده اند و البته به دلیل وضعیت اسفبار فوتبال ما که نتیجه مدیریت فدراسیون فوتبال است، این اوضاع آشفته کاملاً طبیعی به نظر میرسد.
کاش یکی به فریاد فوتبال برسد
نکته دردآور قصه این است: اعداد و ارقامی که درباره آنها صحبت میکنیم، همگی از جیب خالی مردم هزینه میشود؛ هم پول هنگفت برای بازیکنان و مربیان و هم پورسانت کلان برای دلالها. همه اینها از جیب مردم هزینه میشود. نگاهی به تیمهای لیگ برتر بیندازید تا بدانید تاخت و تاز دلالها در چه زمینی صورت میگیرد. ۹۰ درصد تیمها دولتی هستند و صدها میلیارد بودجه این تیمها از جیب مردم هزینه میشود. کاش یکی بود که این را میدید و در این اوضاع خراب اقتصادی به فریاد فوتبال و مردم میرسید.