نیوز/ علی جوادی؛ خبر مثل همیشه یک خطی بود: فدراسیون فوتبال ایران تهدید به تعلیق شد.
گفته شده فیفا به دلیل آنچه دخالت سازمان بازرسی کل کشور و قوه قضاییه و همینطور مجلس در امور فوتبال ایران خوانده شده، فدراسیون فوتبال کشورمان را تهدید به تعلیق کرده است. دیگر کوچکترین تردیدی باقی نمانده است که مصالح فردی در حال قربانی کردن منافع کشور است. چند وقتی است باب شده آنها که منافع شخصیشان در خطر قرار میگیرد، بلافاصله اخبار را به فیفا منتقل میکنند و چوب تعلیق را بالای سر ما قرار میدهند. حتی اگر خطر تعلیق وجود نداشته باشد هم باز ما را با آن میترسانند. در این مورد چند سؤال مطرح است و بد نیست دوستانی که با فیفا ارتباط خوبی دارند، به این پرسشها پاسخ دهند:
۱- چرا اخبار داخلی ما با این سرعت و طی چند روز به فیفا منتقل میشود؛ در حالی که خبر دمکراسی و مجمع و اساسنامه در کشورهای عربی چند دهه است به فیفا نرسیده و فیفا هم اصلاً کاری به کار آنها ندارد؟ غیر از این است که به محض در خطر افتادن منافع شخصی یک عده، آن افراد مصالح کل کشور و مردم ایران را تهدید میکنند؟
۲- گفته شده در همین روزها فیفا حکم جریمه قرارداد دستیاران ویلموتس را هم صادر میکند که بین ۲ تا ۵/۲ میلیون یورو است. اگر اینگونه باشد رقم پرداختی فوتبال ایران به ویلموتس و نوچه هایش به ۱۰ میلیون یورو میرسد. ما ۲۵۰ میلیارد تومان داریم که بپردازیم؟ این پول، بودجه ۱۰ سال فوتبال ماست. آن هم در شرایطی که به جام جهانی صعود نکنیم.
۳- اگر قرار است برای ورود سازمان بازرسی و مجلس برای اصلاح امور و پاکسازی فوتبال، تعلیق شویم، همان بهتر که تعلیق شویم. در ثانی، مگر همین آقای اینفانتینو، به دلیل پاکسازی فیفا و ورود پلیس و دادگاه و اخراج سپبلاتر به صندلی اول فیفا نرسید؟ چگونه میتواند با امر مبارزه با فساد مشکل داشته باشد؟ قرارداد پر از ایراد با ویلموتس، یک فساد آشکار بود که خود فیفا با محکوم کردن ایران، به ایرادهای قرارداد صحه گذاشت. چگونه فیفا میتواند با موضوع «برخورد با عوامل این فساد و قرارداد زشت» مخالف باشد؟
۴- تردیدی نیست اخبار آنطور که بعضیها میخواهند، به فیفا میرسد. اگر اخبار درست و صحیح و صادقانه به فیفا برسد، هیچ وقت به دلیل پاکسازی فوتبال، محکوم و تهدید به تعلیق نخواهیم شد.
۵- ضرورت دارد ریشه این رویه ناصواب خشکانده شود؛ اینکه تا افراد به مشکل میخورند و منافعشان قطع میشود، بلافاصله با ارتباط با نهادهای بینالمللی، منافع کل کشور را به خطر میاندازند. این داستان باید یک روزی به نقطه پایان برسد.