کد خبر: ۱۷۰۴۴۱۱/۵۱
زمان: ۱۸:۲۲
۱۳۹۹/۰۶/۰۵
بازدید: ۹,۵۹۷
در فاصله کمتر از یک ساعت به آغاز دربی
درحالیکه تنها یک ساعت مانده تا شهرآورد تهران آغاز شود استرس و هیجان هم به اوج خودش میرسد تا اینکه این دیدار هم مثل مثل سایر رویارویی های این دو تیم به خاطرههایمان اضافه شود.
به گزارش “ورزش سه”، حالا فقط یک ساعت مانده به دیداری که با تمام ۹۰ دقیقههای جهان برای جماعت ایرانی فرق میکند. وقتی به حال و هوای ورزشگاه نگاه میکنیم شاید باور اینکه تا لحظاتی دیگر قرار است دربی پایتخت برگزار شود سخت باشد. وقتی نام دربی به گوشمان میرسد معمولاً چیزی که به ذهن هرکسی خطور میکند هیجان است و استرس. قابهای ماندگاری که سالهای سال از دیرباز تا حالا، از خاطرمان نمیرود که همهشان جلوی چشم هزاران هزار تماشاگر عاشق پدید آمده است. لعنت به این کرونا که طعم تماشای نزدیک این بازی را از ما گرفت. از پروین و حجازی گرفته تا ایرانپاک و روشن. به آزادی که پا میگذاریم پیوس و عابدزاده و شاهرخ وشاهین و مرفاوی را یادمان میآید و صدها تصویری که مثل یک فیلم دور تند ازنظرمان میگذرد. اگر همهچیز روال عادی خودش طی میکرد امروز آزادی قلب تپنده تهران با بهتر بگویم ایران بود. آزادی امروز از هرزمانی بیشتر شبیه به بازار پارچه فروشان شده است تا چشم کارمی کند بنر و پرچم میبینید که اگر هزار برابر این هم باشد جای هیاهوی و کلکلهای هواداران را نمیگیرد.
فراموش نکنید که هستند بسیاری از طرفدارانی که قادر نیستند این دیدار را از طریق تلویزیون تماشا کنند و به همین خاطر رنج سفرهای طولانی را به جانشان میخریدند تا در کنار همدیگر بردوباخت را تجربه کنند، اما امروز آنها چارهای جز نشستن در خانه را ندارند.
هرچقدر به ساعت ۱۹:۰۰ نزدیک میشویم استرس و ضربان قلبمان بیشتر میشود و شاید دلمان میخواست که کسی پیدا میشد که نتیجه را به ما میگفت تا با خیال راحت پای گیرندههایمان بنشینیم و تا این حد حرص نخوریم.
امروز بازار سردرد و فشارخون گرمگرم است تا این دیدار هم به تاریخ این بازی حساس که به قولی به شناسنامه فوتبال ایران است معروف بپیوندد.
به خاطر میآورم یکی از هواداران در ورزشگاه دریکی از دربیهای اخیر میگفت: “میدانی بیشترین میزان استرس را چه زمانی تحمل میکنم؟ همان وقتیکه دو تیم در کنار هم صف میبندند تا کلماتی از قرآن مجید تلاوت شود. آن زمان اوج استرس من است.”
امروز ورزشگاه خالی آزادی ممکن است آبستن حوادث عجیبی باشد که پیشبینی آن از حالا غیرممکن است، اما چیزی که مسلم است استرسی است که در فاصله کمتر از یک ساعت مانده به آغاز بازی بیشتر و بیشتر میشود، خصوصاً آنکه این بازی باید یک برنده داشته باشد. احتمال کشیده شدن به ضربات پنالتی هم به همین خاطر میرود که تصورش هم رنگ از رخسار همه هواداران میپراند.
اینکه این چهل دقیقه باقیمانده به چه شکلی طی میشود داستان غریبی است که تاوان طرفداری و عشق به یکی از رنگهای قرمز و آبی است.