پژوهشگران حوزه زیستشناسی در بررسیهای اخیر خود، به ارزیابی رفتار مورچهها در مقابله با همهگیری بیماریها پرداختند تا از آنها در غلبه بر گسترش کووید-۱۹ استفاده کنند.
بسیاری از این میکروبها، پاتوژنهایی هستند که در سراسر قلمرو گسترش مییابند، اما چنین شرایطی به ندرت پیش میآید و این گونه حشرات معمولا میتوانند گسترش میکروب را محدود کنند.
کرونا و مورچه
فاصلهگذاری اجتماعی
در دورهای که دولتها، رعایت فاصلهگذاری اجتماعی را برای پیشگیری از شیوع کروناویروس پیشنهاد میکنند، استرویمیت نیز به بررسی رفتار مورچههای مورد مطالعه خود پرداخت. وی در این باره گفت: راهنماییهای کنونی در مورد فاصلهگذاری اجتماعی، موثر به نظر میرسند، زیرا من تاثیر آن را در مورچهها دیدهام.
نتایج بررسیهایی از این دست میتوانند به پژوهشهایی کمک کنند که دانشمندان در مورد حشرات انجام میدهند تا به مقاومت جامعه انسانی در برابر شیوع بیماری کمک کنند. برای بررسی چنین شرایطی، باید حشراتی مانند مورچه، موریانه و زنبور انتخاب شوند که زندگی اجتماعی دارند.
>>>بیشتر بخوانید:
واکسیناسیون کرونا و سوالات رایجی که ممکن است، داشته باشید!
بررسی رفتار ها
اگرچه بیش از یک دهه است که حشرات اجتماعی، به موضوع پژوهشهای علمی تبدیل شدهاند، اما اختصاص زمان بیشتری به بررسی پاتوژنها و انگلها نادیده گرفته شده است. “پاول اشمیت همپل” (Paul Schmid-Hempel)، از پژوهشگران “دانشگاه صنعتی زوریخ” (ETH Zurich) گفت: پژوهشگران در بررسی حشرات اجتماعی، انگلها را برای مدت زیادی نادیده گرفتهاند.
پژوهشهای پیشین
اشمیت همپل طی پژوهشهای پیشین خود دریافت که زنبورهای مورد بررسی او، دائما توسط انگلها آلوده میشوند.
پژوهشهای صورت گرفته در مورد حشرات اجتماعی نشان دادهاند که این موجودات خانه خود را پاک نگه میدارند. حشرات کارگر، ضایعات باقیمانده و اجساد را از لانه بیرون میبرند تا آن را پاکسازی کنند. در هر حال، پژوهشهای اخیر نشان میدهند که این حشرات، اقدامات دیگری نیز برای مقابله با عفونت انجام میدهند.
صمغ ضد میکروبی
مایع عفونی
این مورچهها، واکنش سیستم ایمنی را به صورت دهان به دهان به همنوعان خود منتقل میکنند تا بدن آنها را در برابر عفونت احتمالی مقاوم سازند.
این یافتهها، فرضیاتی را که زندگی اجتماعی را یک عامل خودکار برای شیوع بیماری میدانند، به چالش میکشند. “نینا ففرمن” (Nina Fefferman)، استاد زیستشناسی تکاملی “دانشگاه تنسی” (UT) آمریکا گفت: خطر شیوع بیماری و امکان کاهش آن، هر دو از دل جامعه بیرون میآیند.
بیماری
افزایش کارایی
اگرچه یافتههای پژوهشگرانی مانند استرویمیت هنوز مورد بحث و بررسی پژوهشگران دیگر قرار دارد، اما او معتقد است که رعایت فاصلهگذاری اجتماعی میان مورچهها به این معناست که انسانها در رویارویی با همهگیری بیماریها تنها نیستند.
مقابله با همه گیری
استرویمیت افزود: موفقیت مورچهها در مقابله با همهگیری بیماریها میتواند اعتبار و منبع الهامی برای انسانها در دوره درگیری با شیوع بیماریهایی مانند کووید- ۱۹ باشد. بخشهای سلامت عمومی انسانی در مقایسه با تکامل چند میلیون ساله جامعه مورچهها، قدمت زیادی ندارند.
کرونا و مورچه؛ به ندرت میتوان قلمرویی از مورچهها را یافت که تحت فشار ناشی از شیوع پاتوژن از هم بپاشد. ما میدانیم که مکانیسمهای قلمرو مورچهها، تاثیر قابل توجهی دارند. پژوهشگران باور دارند که حشرات اجتماعی میتوانند سیستم خوبی برای نمونه بررسی باشند. آنها جامعه کوچکی با محدودیتهای اخلاقی مخصوص به خود هستند که میتوان نحوه انتقال بیماری را در آنها بررسی کرد.