نگاهی به اشتباهات مورینیو؛ آقای‌خاص از عرش به فرش

نیوز/ علیرضا روش؛ ژوزه مورینیو، سرمربی تاتنهام دو، سه فصلی است که اوضاع خوبی را سپری نمی‌کند. او که زمانی با قهرمانی‌های متعدد در لیگ قهرمانان اروپا و لیگ‌های داخلی معتبر حسابی در اروپا رجزخوانی می‌کرد اکنون از اینکه موفق شده با تاتنهام جواز لیگ اروپا را به دست آورد ابراز خوشحالی می‌کند. مربی ۵۷ ساله‌ای که با ۲۰ قهرمانی مختلف لقب آقای خاص را برای خود دست و پا کرد به واسطه اشتباهاتش مسیر کاری خود را امروز به میانه جدول جزیره رسانده است.

فرصت ندادن به جوان‌ها
بازیکنان زیادی در کارنامه مورینیو هستند که در جوانی از جانب او نادیده گرفته شدند، اما امروز ستاره مستطیل سبز هستند. نمونه‌هایی همچون روملو لوکاکو، کوین دی‌بروینه و محمد صلاح زمانی که در چلسی بودند هرگز نتوانستند توجه آقای خاص را جلب کنند. حلقه اعتماد ژوزه به باتجربه‌ها باعث شد همیشه از این ناحیه مورد انتقاد قرار بگیرد.

تنش با بازیکنان
از جمله عادات کاری مورینیو این است که در هر تیمی که می‌رود باید با یکی، دو بازیکن وارد تنش و مشاجره شود. او وقتی در مادرید بود با کریس رونالدو و سرخیو راموس در برهه‌ای دچار اختلاف شد. سرآمد آن بازی ندادن به ایکر کاسیاس و نیمکت‌نشین کردن گلر باسابقه کهکشانی‌ها بود که تیم را به حاشیه برد. مارکوس رشفورد و پل پوگبا بازیکنانی بودند که او در یونایتد با آن‌ها اختلاف پیدا کرد. در چلسی هم زمانی ادن آزار با آقای خاص وارد تنش شد. همه این تنش‌ها کافی بود تا تیم را به حاشیه ببرد.

انتقاد از داوری
یکی از نکته‌های مورد بحث مورینیو انتقادات بی‌پایه و اساس به داوری بود. او هر زمان که احساس می‌کرد کوچکترین ضرری به تیمش وارد شده با انتقاد از داوری در کنفرانس‌هایش حسابی سر و صدا می‌کرد. انتقاداتی که گاهی به کنفرانس‌های قبل از بازی هم کشیده می‌شد.

سیستم دفاعی
دفاع اتوبوسی همیشه لفظی بود که رسانه‌ها و کاربران فضای مجازی به آقای خاص می‌دادند. این عنوان از زمان حضور در مادرید به کار برده شد و اوج آن در زمان حضورش در منچستریونایتد بود. از نظر منتقدان، مورینیو پتانسیل این را دارد که یک تیم تمام هجومی با مهره‌های زهردار را به تیمی تمام دفاعی تبدیل کند.

درگیری با مربیان
در طول این سال‌ها مورینیو برای یک‌بار هم که شده با همکاران رقیبش وارد درگیری‌های مختلف شده است. درگیری‌هایی که ساده‌ترین شکل آن لفظی بوده و در لحظاتی به کنار زمین هم کشیده شده است. این تاکتیک به عنوان جنگ روانی مورینیو نام برده می‌شد، اما وقتی که تیم نتیجه نمی‌گرفت بازخورد منفی برای او و تیمش پیدا می‌کرد.