نیوز/ اردشیر لارودی؛ در راستای استفاده بهینه از هر ابتکار و ابداع و انواع نوآوری‌های خلاقانه که عقل جن هم به آن نمی‌رسد ولی اشرف مخلوقات برای هر ذره اش، کلی پیشنهاد محیرالعقول در آستین دارد، چنانچه ما را هم در ردیف مخلوقات عالم قبول دارید، برای حق مشکل خصوصی‌سازی باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس، طرح برخورداری این دو تیم را از چرخه خصوصی‌سازی قله دماوند و جنگل‌های هیرکانی را هم در دستور کار‌های فوری و فوتی قرار داده و در «باستی‌هیلز»های آینده، یک جریان درآمدزا برای این دو تیم که نه، به‌نام این دو تیم و به کام «قله‌خواران جنگل‌باز» کنار بگذارید!
حیف است این «همه‌چیزخواران» عزیز و عزتمند که خیرشان به همه‌جا رسیده و همه عرصه‌ها را درنوردیده که بر هر اقدام‌شان شکر واجب است، وارد حیطه قله‌نوردی و جنگل‌پیمایی نشده که عیناً «نص صریح» ورزش‌های همگانی را هم عینیت می‌بخشد، پس باید از این «خیرالعمل» یک چیزی هم نصیب ورزش‌مداران که امروز هستند و فردا نخواهند بود، بشود! باقی بقای‌تان، جان همه ما فدای‌تان!
تغییر کاربرى ۵٠ میلیون ساله
مشغولم به فکر کردن درباره تیم پرسپولیس، برنامه آینده اش، سختى کارى که در آسیا دارد، تکانه‌اى که یحیى گل‌محمدى ایجاد کرده و اینکه:
… چون یحیى درست و عالمانه و متکى به برنامه و هدفمند عمل کرده، دیگر مربیان را- حتى آن‌ها که ١٨٠درجه مخالف او بوده‌اند- می‌توان و باید که بهتر دانست و کارهاى مهم را به دست‌شان سپرد!
در این افکار غوطه‌ور بودم و به اشکالات استقلال، مشکلات سپاهان، خام بودن تراکتور و قد کشیدن محمود فکرى در نساجى مشغول و براى این پرسش جوابى نمی‌یافتم که آقاى مهاجرى الان کجاست؟ مربى تیم جوانان ایران چگونه انتخاب شد؟ و… که تلویزیون دو خبر خاص داد، هر دو فاقد اهمیت! هر دو نامربوط به ما، به داورى هفته بیست‌وششم و به شکل بازى‌ها و نتایج بازى‌ها!
دو خبر درباره ١- «قله دماوند» و دامنه اش، ٢- درباره جنگل‌های هیرکانى!
اگر پیرامون این جنگل‌ها، چیزى نمی‌دانیم، حتى از قدمت ٢۵ تا ۵٠ میلیون ساله اش و هزار مزیت زیست محیطى بشرى و زیست‌بوم‌های دیگر، اما قله دماوند را هر سال ۵ ماه و ۶ ماه و ٧ ماه می‌بینیم و لذتش را می‌بریم!
خبر از این خبر می‌داد که قله دماوند را هم شروع کرده‌اند به پاره‌پاره کردن و تغییر کاربرى دادن و فروختن! با این ادعا که «مال پدری‌مان» بوده است، مالکیم و حق داریم!
در مورد جنگل‌های هیرکانى، هنر خاص ایرانیان دیدنى‌تر است! جنگل‌های ٢۵ تا ۵٠ میلیون ساله، با خاکش، با ریشه اش، با رود‌ها و رودخانه‌هایش و در حال سند خوردن و به‌نام شدن است! شاید هم بخش اعظمش، سند یک برگى هم دارد!
… و ما در چه‌کاریم؟ سرمان به چه امورى گرم است؟ دست‌درازی به انفال، به طبیعت و به ثروت ملى که کارش به «اخبار» روز شدن کشیده است یا دعواى مربى بودن و نامربى ماندن این و آن را داغ کردن؟
غم از دست دادن قله دماوند را باید داشت، یا غصه گل مفتى را که وارد دروازه استقلال شد!
معناى از بین بردن جنگل‌های هیرکانى- با قدمتى ۵٠ تا ٢۵ میلیون ساله را نفهمیدن- و قهرمانى چهارم پرسپولیس- پی‌درپی- را آنالیز کردن!
***
کاشکى حفظ جنگل‌های هیرکانی به اندازه انتخاب اسکوچیچ مهم بود!
کاشکى قله دماوند را می‌فهمیدیم و ارزش دیدن هر روزه اش را که دیگر یک آرزوى دوردستانه است، به‌جا می‌آوردیم! کاشکى و کاشکى و کاشکى…
حیف است این «همه‌چیزخواران» عزیز و عزتمند که خیرشان به همه‌جا رسیده و همه عرصه‌ها را درنوردیده که بر هر اقدام‌شان شکر واجب است، وارد حیطه قله‌نوردی و جنگل‌پیمایی نشده که عیناً «نص صریح» ورزش‌های همگانی را هم عینیت می‌بخشد، پس باید از این «خیرالعمل» یک چیزی هم نصیب ورزش‌مداران که امروز هستند و فردا نخواهند بود، بشود! باقی بقای‌تان، جان همه ما فدای‌تان!
تغییر کاربرى ۵٠ میلیون ساله
مشغولم به فکر کردن درباره تیم پرسپولیس، برنامه آینده اش، سختى کارى که در آسیا دارد، تکانه‌اى که یحیى گل‌محمدى ایجاد کرده و اینکه:
… چون یحیى درست و عالمانه و متکى به برنامه و هدفمند عمل کرده، دیگر مربیان را- حتى آن‌ها که ١٨٠درجه مخالف او بوده‌اند- می‌توان و باید که بهتر دانست و کارهاى مهم را به دست‌شان سپرد!
در این افکار غوطه‌ور بودم و به اشکالات استقلال، مشکلات سپاهان، خام بودن تراکتور و قد کشیدن محمود فکرى در نساجى مشغول و براى این پرسش جوابى نمی‌یافتم که آقاى مهاجرى الان کجاست؟ مربى تیم جوانان ایران چگونه انتخاب شد؟ و… که تلویزیون دو خبر خاص داد، هر دو فاقد اهمیت! هر دو نامربوط به ما، به داورى هفته بیست‌وششم و به شکل بازى‌ها و نتایج بازى‌ها!
دو خبر درباره ١- «قله دماوند» و دامنه اش، ٢- درباره جنگل‌های هیرکانى!
اگر پیرامون این جنگل‌ها، چیزى نمی‌دانیم، حتى از قدمت ٢۵ تا ۵٠ میلیون ساله اش و هزار مزیت زیست محیطى بشرى و زیست‌بوم‌های دیگر، اما قله دماوند را هر سال ۵ ماه و ۶ ماه و ٧ ماه می‌بینیم و لذتش را می‌بریم!
خبر از این خبر می‌داد که قله دماوند را هم شروع کرده‌اند به پاره‌پاره کردن و تغییر کاربرى دادن و فروختن! با این ادعا که «مال پدری‌مان» بوده است، مالکیم و حق داریم!
در مورد جنگل‌های هیرکانى، هنر خاص ایرانیان دیدنى‌تر است! جنگل‌های ٢۵ تا ۵٠ میلیون ساله، با خاکش، با ریشه اش، با رود‌ها و رودخانه‌هایش و در حال سند خوردن و به‌نام شدن است! شاید هم بخش اعظمش، سند یک برگى هم دارد!
… و ما در چه‌کاریم؟ سرمان به چه امورى گرم است؟ دست‌درازی به انفال، به طبیعت و به ثروت ملى که کارش به «اخبار» روز شدن کشیده است یا دعواى مربى بودن و نامربى ماندن این و آن را داغ کردن؟
غم از دست دادن قله دماوند را باید داشت، یا غصه گل مفتى را که وارد دروازه استقلال شد!
معناى از بین بردن جنگل‌های هیرکانى- با قدمتى ۵٠ تا ٢۵ میلیون ساله را نفهمیدن- و قهرمانى چهارم پرسپولیس- پی‌درپی- را آنالیز کردن!
***
کاشکى حفظ جنگل‌های هیرکانی به اندازه انتخاب اسکوچیچ مهم بود!
کاشکى قله دماوند را می‌فهمیدیم و ارزش دیدن هر روزه اش را که دیگر یک آرزوى دوردستانه است، به‌جا می‌آوردیم! کاشکى و کاشکى و کاشکى…
تعبیر خواب
قیمت ارز
فال حافظ