نیوز/ آرتین زهرابی؛ کنفدراسیون فوتبال آسیا در ادامه برگزاری رقابتهای لیگ قهرمانان که به دلیل فراگیر شدن ویروس کرونا به تعویق افتاده بود، ظاهرا به جمعبندی برگزاری تجمیعشده بازیها در یک کشور رسیده است. رسانههای عربزبان اما با نام بردن از کشور قطر، ورزشگاههای زیر را به عنوان میزبان رقابتها انتخاب کردهاند: جاسم بن حمد (ورزشگاه اختصاصی تیم السد)، خلیفه بن الدولی (ورزشگاه اختصاصی الدحیل)، به اضافه دو ورزشگاه ساخته شده برای جام جهانی: ورزشگاههای الوکره و همچنین تعلیمیه (اجوکیشن سیتی).
با یک نگاه به این ۴ عکس برگزیده، میتوان به نتیجهای بسیار ساده رسید که اعطای میزبانی رقابتهای جام ملتهای آسیا (حتی ادعای میزبانی از سوی ما) چقدر میتواند برای سران AFC که اغلب از کشورهای عربی هستند دور از واقعیت باشد.
شاید حتی هر کدام از ما در جایگاه شیخ سلمان بحرینی بودیم و به جای او در کنفدراسیون فوتبال آسیا ریاست میکردیم با نگاهی به ورزشگاههای بندرانزلی، قائمشهر، شیراز، بوشهر، آبادان و … هرگز در فکر اعطای حق میزبانی به فوتبال ایران هم نمیافتادیم. اصلا شما جای شیخ سلمان؛ شما تصمیمگیرنده، شما رئیس فوتبال آسیا! آیا این ورزشگاههای مجهز که به تازگی و با دانش روز توسط مهندسان استرالیایی ساخته شده را رها میکنید و مثلا به میزبانی ورزشگاه آزادی رای میدهید؟ آیا یک فولاد آرهنا میتواند جور بقیه ورزشگاههای ما را بکشد؟
از سایر مسائل مربوط به موضوعات مختلفی مانند حملونقل، امکانات ویژه اسکان و محل سکونت تیمها و زمینهای تمرین و… میگذریم و صادقانه میگوییم اینها به کنار اما تماشای ورزشگاههای احداثشده در قطر مثل نیوکمپ یا سانتیگو برنابئو نیاز به لیدر تور دارد؛ آن وقت چگونه میشود چنین امکاناتی را نادیده گرفت و به ما که مدعی میزبانی رقابتهای جام ملتهای آسیا هستیم چنین لطف بزرگی کرد؟!
سران AFC خیلی وقتها در انتخاب داوران در بازیهای مهم و … آدمهای صادقی نیستند و در روز روشن حق فوتبال ما را نمیدهند، اما در این گونه موارد انصافا حق با آنها نیست؟